انگار همین دیروز بود، اما حالا شش سال از زمانی که با داستان موتورسواری به نام دیکن سنت جان (Deacon St. John) در بازی دیز گان (Days Gone) آشنا شدیم می‌گذرد؛ این بازی اکشن جهان باز توسط بند استودیو (Bend Studio) که بیشتر به خاطر مجموعه‌ی اکشن و مخفی‌کاری نمادین سایفون فیلتر شناخته می‌شود، ساخته شده است.
اگر حافظه‌تان خوب باشد، احتمالاً به خاطر دارید که عرضه‌ی این بازی چندان بی‌دردسر نبود. این اثر در دوره‌ای منتشر شد که ژانر زامبی بیش از حد اشباع شده بود، ظاهر و طراحی هنری‌اش باعث شد آن را «کلیشه‌ای» بنامند، به نوعی بدشانسی آورد که فقط چند ماه پیش از لست آو آس 2 منتشر شد و بدتر از همه، هنگام عرضه باگ‌های فنی زیادی داشت. البته این مانع نشد که دیز گان مانند قهرمان موتورسوارش، از تمام موانع عبور کند و به یکی از بازی‌های محبوب کاربران پلی‌استیشن تبدیل شود. امروزه، هر زمان که صحبت از دیز گان می‌شود، همیشه نظراتی دیده می‌شود که خواستار ساخت قسمت دوم آن هستند.
اما به‌جای دنباله، سونی نسخه‌ای بازسازی‌شده به نام Days Gone Remastered را عرضه کرده است؛ نسخه‌ای که شامل بهبودهای بصری و افزوده‌های گیم‌پلی جدیدی می‌شود. حال سؤال اینجاست: آیا این نسخه ارزش تجربه‌ی دوباره را دارد، حتی اگر نسخه‌ی اصلی را بازی کرده باشیم؟ آیا بازسازی بازی‌ای مثل دیز گان تصمیم درستی است؟ بیایید بررسی کنیم.
پلتفرم‌ها
این بازی برای پلی‌استیشن 5 و رایانه‌های شخصی (در قالب آپدیت) در دسترس قرار گرفته است. برای تمام بازیکنانی که نسخه‌ی پایه‌ی بازی دیز گان روی استیم را نصب کرده‌اند، حالت Horde Assault، حالت Permadeath و حالت Speedrun به عنوان بخشی از بسته‌ی الحاقی Broken Road با قیمت ۱۰ دلار در دسترس است اما ویژگی‌ها و به‌روزرسانی‌های زیر را به صورت رایگان دریافت خواهند کرد:
- پشتیبانی از ویژگی‌های دسته دوال‌سنس (برای بهره‌برداری کامل از ویژگی‌ها، اتصال با سیم الزامی است.)
- ویژگی‌های جدید دسترسی‌پذیری (Accessibility)
- بهبودهای گرافیکی در محیط بازی
- شبیه‌سازی جدید اتمسفر/آسمان با استفاده از مدل‌های شبیه‌سازی ازون و نور طیفی که باعث بهبود کلی تن رنگ‌ها و شدت نور دقیق‌تر برای آسمان و نور خورشید می‌شود.
- شب‌های به مراتب تاریک‌تر
- بهبود نورپردازی غیرمستقیم و سایه‌های محیطی
- دو برابر شدن وضوح سایه‌ها در صورتی که کیفیت سایه روی بیشترین تنظیم شده باشد
- …
در این میان گفتنی است که این بازسازی این امکان را فراهم کرده که فایل ذخیره‌ی خود را از نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ وارد کنید و ماجراجویی را دقیقا از همان‌جایی ادامه دهید که در نسخه‌ی اصلی رها کرده بودید. متأسفانه این بازی فقط به صورت دیجیتال منتشر شده و برخلاف برخی از بازسازی‌های دیگر مانند بازسازی هورایزن زیرو داون، نسخه‌ی دیسکی ندارد و همان‌طور که اخیراً در مورد بازسازی‌های دیگر پلی‌استیشن نیز مرسوم شده، اگر در گذشته نسخه‌ی پلی‌استیشن 4 بازی را تهیه کرده باشید، می‌توانید نسخه‌ی بازسازی‌شده را با پرداخت ۱۰ دلار ارتقا دهید.
آیا ریمستر Days Gone ارزش خرید دارد؟
نسخه‌ی بازسازی‌شده‌ی دیز گان شامل مجموعه‌ای از بهبودهای گرافیکی است که از قدرت اضافی پلی‌استیشن ۵ و رایانه‌های شخصی به خوبی بهره می‌برد. یکی از مشکلات جدی نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴، ظاهر شدن ناگهانی اشیاء (پاپینگ) بود که اکنون به‌طور محسوسی کاهش یافته و سایه‌ها، نورپردازی و مه نیز بهبود یافته‌اند؛ در مجموع، کیفیت بصری بازی به‌طور قابل توجهی ارتقا پیدا کرده است. شاید برجسته‌ترین نکته در این بخش، آسمانی با ظاهر طبیعی‌تر در طول روز و شب باشد. در طول روز آسمان‌ها آبی‌تر به‌نظر می‌رسند و شب‌ها تیره‌تر شده‌اند و ماه نیز ظاهر واقع‌گرایانه‌تری دارد. علاوه بر این، تعداد موجودات جهش‌یافته در بازی که روی صفحه ظاهر می‌شوند، افزایش یافته و همچنان تأثیرگذار است.
همان‌طور که این روزها در بسیاری از بازی‌های جدید رایج است، این نسخه نیز دو حالت نمایش دارد. حالت کیفیت (Fidelity) که بازی را با وضوح 4K واقعی نمایش می‌دهد و حالت عملکرد (Performance) که با فدا کردن وضوح تصویر، نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه‌ی پایداری را ارائه می‌دهد. همچنین این بازسازی از قابلیت نرخ نوسازی متغیر یا VRR پشتیبانی می‌کند، بنابراین اگر تلویزیون شما از این ویژگی پشتیبانی کند، می‌توانید نرخ فریم را از قفل خارج کنید. البته بهبودها به اینجا ختم نمی‌شوند؛ چرا که این بازسازی همچنین از بازخورد لمسی و ماشه‌های تطبیق‌پذیر کنترلر دوال‌سنس استفاده می‌کند. شما می‌توانید لرزش موتور موتورسیکلت دیکن، واکنش چرخ‌ها هنگام عبور از سطوح مختلف و تأثیرات برف و باران را در دستان خود حس کنید. همین‌طور واکنش دکمه‌ی شلیک در هر یک از سلاح‌های گرم بازی نیز متفاوت است.
«اما واقعاً ظاهر بازی بهتر شده؟ آیا تغییر بزرگی دیده می‌شود؟» احتمالاً این همان پرسشی است که بسیاری از شما دارید و پاسخ مقداری پیچیده است. بدون تردید پیشرفت‌های بصری قابل توجهی وجود دارد و بازی دیز گان با این تغییرات، تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری را ارائه می‌دهد. اما مشکل اینجاست که این دسته از بهبودهای بصری تنها زمانی قابل تشخیص‌اند که نسخه‌ی اصلی بازی را برای مقایسه در اختیار داشته باشیم یا از آن دسته بازیکنانی باشیم که به شکل وسواس‌گونه‌ای تعداد فریم‌ها را می‌شمارند و وضوح تصویر را بررسی می‌کنند. از طرفی چهره‌ها نیز تغییر خاصی نداشته‌اند.
در نگاه اول، همه چیز مثل قبل به نظر می‌رسد.
اما نسخه‌ی بازسازی‌شده‌ی تنها به بهبودهای بصری محدود نمی‌شود، بلکه این نسخه به ما امکان می‌دهد داستان دیکن را از طریق دو حالت بازی جدید دوباره تجربه کنیم. حالت پرمادث که همان‌طور که از نامش پیداست، حالتی است که اگر در آن بمیرید باید بازی را از ابتدا آغاز کنید و اسپیدران که در آن باید داستان را در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پایان برسانید. اما برجسته‌ترین افزودنی بدون شک حالت Horde Assault است. این حالت که از همان ابتدا از طریق منوی اصلی قابل دسترسی است، بازیکن را به چالش می‌کشد تا تا جایی که ممکن است در برابر موج‌های بی‌پایان از زامبی‌ها دوام بیاورد؛ موج‌هایی که هر بار بزرگ‌تر و پرشمارتر و با دشمنانی قوی‌تر همراه‌اند. بین هر دو موج حمله، چند ثانیه فرصت برای استراحت داریم که باید از آن حداکثر استفاده را بکنیم و به جمع‌آوری منابع، کار گذاشتن تله‌ها و آماده شدن برای موج بعدی بپردازیم.
جذابیت این حالت در طراحی آرکیدگونه‌اش نهفته است. با انجام کارهای مختلف مثل شلیک به سر دشمنان یا از بین بردن آن‌ها با مبارزه تن‌به‌تن امتیاز کسب می‌کنیم و همچنین می‌توانیم چالش‌های کوچکی را تکمیل و جعبه‌هایی را پیدا کنیم که بین سه پاداش احتمالی یکی قابل انتخاب است. در نهایت، پس از مرگ، امتیاز نهایی بر اساس مدت زمانی که زنده مانده‌ایم تعیین می‌شود. این ویژگی خودش انگیزه‌ای برای تلاش مجدد و ثبت رکورد بهتر فراهم می‌کند، اما این حالت همچنین شامل مجموعه‌ای از پاداش‌هاست که از مزایا و معایبی که بازی را جذاب‌تر می‌کنند گرفته تا تا شخصیت‌های قابل بازی جدید، با افزایش امتیاز و ارتقای سطح باز می‌شوند. به بیان دیگر و برای مقایسه، این حالت شباهت زیادی به حالت Mercenary در بازی‌های دیگر دارد، اما برای دیز گان طراحی شده است. علاوه بر این، نسخه‌ی بازسازی‌شده دارای گزینه‌های جدید دسترس‌پذیری است که شامل مواردی همچون حالت کنتراست بالا، صداگذاری رابط کاربری، تغییر دکمه‌ها و امکان تغییر میدان دید می‌شود. شاید جالب‌ترین ویژگی این نسخه، قابلیتی باشد که به شما اجازه می‌دهد سرعت کلی بازی را افزایش یا کاهش دهید.
مقایسه‌ی گرافیک با نسخه اصلی
برای درک بهتر میزان تغییرات نسخه‌ی بازسازی شده می‌توانید این ویدیو را تماشا کنید.
بازگشتی نه چندان پرقدرت به جاده
همان‌طور که برای نسخه‌ی اصلی بازی نیز اتفاق افتاد، Days Gone Remastered نیز در شرایطی منتشر شده که همه چیز بر علیه‌اش است. در وهله‌ی اول، با بازسازی‌ای طرف هستیم که کسی واقعاً درخواستش را نداده بود زیرا بازی اصلی روی پلی‌استیشن ۴ چندان قدیمی نیست و با وجود اینکه طرفداران وفاداری برای خود دست و پا کرده، نیازی به بازسازی گرافیکی نداشت. چه بسا که بازی‌های بسیار مهم‌تری از پلی‌استیشن ۴ هستند که بیش از این اثر به یک بازسازی نیاز دارند.
از سوی دیگر، این نسخه در زمانی عرضه شده که مرز بین ریمستر و ریمیک روزبه‌روز مبهم‌تر می‌شود. بدتر از همه، این بازسازی تنها چند روز پس از بازسازی چشم‌گیر آبلیوین منتشر شده؛ پروژه‌ای که کیفیت بالای آن باعث شده تا تلاش‌های بازسازی اخیر سونی در مقایسه زیر سؤال برود. در هر صورت دوست داریم فکر کنیم که این اقدام سونی تلاشی برای سنجش علاقه‌ی واقعی مخاطبان به ساخت دنباله‌ای برای دیز گان است؛ هرچند که پاسخ این پرسش از سال‌ها پیش مشخص شده است و برای درک آن کافیست تا سری به نمرات بازیکنان در استیم و متاکریتیک انداخت! در نهایت اگر بازی را تاکنون تجربه نکرده‌اید، اکنون بهترین زمان است اما اگر نسخه‌ی قبلی را بازی کرده‌اید، تجربه‌ی این بازسازی ضروری ندارد و پیشنهاد نمی‌شود.
source