بهترین فیلم‌های داستین هافمن؛ از «هوک» تا «مرد بارانی»

داستین هافمن یکی از محترم‌ترین بازیگران تاریخ سینماست؛ یک لس‌آنجلسی اصیل که دست‌پرورده‌ی خود هالیوود است، و در هفت دهه اخیر، بارها و بارها با نقش‌آفرینی‌های ماندگارش، مورد تحسین قرار گرفته. در این مقاله، به بهترین فیلم‌های داستین هافمن نگاهی اجمالی خواهیم داشت.

هافمن با نقش بنجامین برادوک در فیلم «فارغ‌التحصیل» (1967) ساخته‌ی مایک نیکولز به شهرت رسید. این فیلم به پرفروش‌ترین اکران سال تبدیل شد و بیش از 104 میلیون دلار در سراسر جهان فروخت (که با احتساب تورم، رقم سرسام‌آور 857 میلیون دلار می‌شود). اگر دهه‌ی نخست فعالیت هافمن را مرور کنیم، متوجه می‌شویم با چه پدیده عجیبی روبه‌رو هستیم؛ کمتر بازیگری را پیدا می‌کنید که اولین قدم‌هایش را تا این اندازه محکم برداشته باشد: از «کابوی نیمه‌شب» برنده‌ی اسکار بهترین فیلم (1969) تا «بزرگمرد کوچک» (1970)، «سگ‌های پوشالی» (1971)، «پاپیون» (1973)، «لنی» (1974)، «همه مردان رئیس‌جمهور» (1976) و «دونده ماراتن» (1976). واقعا چه کارنامه‌ای و چه شاهکارهایی!

نبوغ انکارناپذیر او با دو جایزه اسکار بازیگری برای «کرامر علیه کرامر» (1979) و «مرد بارانی» (1988) پاداش داده شد؛ هر دو اثر جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم را هم از آن خود کردند. از بین 44 بازیگری که دست‌کم دو اسکار گرفته‌اند، فقط پنج نفر این رکورد عجیب را دارند: داستین هافمن، جک نیکلسون، مارلون براندو، جین هکمن و ماهرشالا علی.

هافمن البته فقط به سینما اکتفا نکرد. بازی‌اش در نقش ویلی لومان در نسخه تلویزیونی «مرگ فروشنده» (1985) برای او یک جایزه امی به ارمغان آورد تا این موفقیت را هم به طاقچه افتخاراتش -که قبلا با بفتاها، گلدن‌گلوب‌ها و تقدیرنامه‌ها و… شلوغ شده بود- اضافه کند. هافمن 88 ساله، این روزها دیگر مثل گذشته فعال نیست و بیشتر در آثار مهجور به ایفای نقش می‌پردازد اما کارنامه‌ی هنری درخشان او را نمی‌توان نادیده گرفت؛ داستان هافمن بی‌تردید یکی از بهترین بازیگران تاریخ است و هیچکس نمی‌تواند به جایگاه او خدشه‌ای وارد کند.

بهترین فیلم‌های داستین هافمن که باید تماشا کنید

20- فروشگاه عجیب آقای مگوریوم (Mr. Magorium’s Wonder Emporium)

• سال اکران: 2007
• کارگردان: زک هلم
• سایر بازیگران: ناتالی پورتمن، جیسون بیتمن، زک میلز، کیلی سانچز، تد لادزیک، جاناتان پاتس
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.2 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 39 از 100

داستین هافمن همواره نشان داده که علاقه‌ای به تکرار خود ندارد و حاضر است در پروژه‌های نامتعارف حضور پیدا کند. او سال 2007، تصمیم گرفت که اندکی خوش بگذراند و در یک فیلم خانوادگی-فانتزی به ایفای نقش بپردازد، یعنی «فروشگاه عجیب آقای مگوریوم». این فیلم کیفیت چندان بالایی ندارد، نمی‌توانیم آن را در کنار «فارغ‌التحصیل» قرار دهیم اما برای بسیاری از مخاطبان جوان سینما، اولین باری بود که با جناب هافمن ملاقات می‌کردند.

هافمن نقش شخصیت اصلی داستان، آقای ادوارد مگوریوم، یک مالک عجیب و غریب فروشگاه اسباب‌بازی را بازی می‌کند. آقای مگوریوم سال‌ها از زندگی‌اش را صرف اداره‌ی فروشگاه کرده، و حالا قصد دارد که بازنشسته شود. او تصمیم می‌گیرد یک حسابدار، هنری (جیسون بیتمن) را بیاورد تا امور مالی‌اش را پیش از معرفی مالک جدید، سامان دهد، که باعث می‌شود با مدیر فروشگاه، مالی ماهونی (ناتالی پورتمن) دچار مشکل شود. ماهونی عاشق این فروشگاه -و رسالت آن- است اما هنری به جادو اعتقادی ندارد. وقتی آقای مگوریوم به طرز تراژیکی از جهان می‌رود، ماهونی و هنری باید اختلافاتشان را حل و فصل کنند و فروشگاه را از ورشکستگی و تعطیلی نجات دهند.

19- پاندای کونگ‌فوکار (Kung Fu Panda)

• سال اکران: 2008
• کارگردان: جان استیونسن مارک آزبرن
• سایر صداپیشگان: جک بلک، آنجلینا جولی، ایان مک‌شین، ست روگن، لوسی لیو، دیوید کراس، رندل دوک کیم، جیمز هنگ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 87 از 100

انیمیشن‌های پرخرج سینمای بدنه هالیوود، همیشه از حضور صداپیشگان مطرح بهره می‌برند، اما اکثر این بازیگران بزرگ اغلب علاقه‌ی زیادی به هنر دوبلاژ ندارند و بیشتر به خاطر مسائل مالی چنین پروژه‌هایی را قبول می‌کنند. «پاندای کونگ‌فوکار» اما از معدود آثاری است که در آن، تقریبا همه‌ی بازیگران تلاش خود را کرده‌اند تا بهترین عملکرد را داشته باشند و باعث شدند که شاهد خلق چندین شخصیت ماندگار باشیم. داستین هافمن در نقش استاد شیفو، بی‌تردید یکی از بهترین‌های فیلم است.

قصه درباره‌ی پو (جک بلک)، یک پاندای دست‌و‌پا چلفتی است که رویای تبدیل شدن به یک جنگجو را در سر می‌پروراند. سپس در یک مراسم ویژه، اعلام می‌شود که کدام استاد کونگ فو مقدر شده تا شرور بزرگ، تای لانگ (یان مک‌شین) را شکست دهد، و پو توسط استاد شیفو، «جنگجوی اژدها» لقب می‌گیرد. این تصمیم استاد، باعث خشمگین شدن دیگر شاگردان می‌شود. استاد ببری (آنجلینا جولی)، استاد مانتیس (ست روگن)، استاد افعی (لوسی لیو) و استاد میمون (جکی چان) همگی احساس می‌کنند که پو شایسته‌ی این جایگاه نیست. با این حال، استاد شیفو دیدگاه دیگری دارد و آموزش‌های ویژه به پو را آغاز می‌کند.

18- سرگذشت ناگوار، داستان‌های لمونی اسنیکت (A Series of Unfortunate Events)

• سال اکران: 2004
• کارگردان: برد سیلبرلینگ
• سایر بازیگران: جیم کری، امیلی براونینگ، لیام ایکن، کارا-شلبی هافمن، جود لا، جنیفر کولیج، مریل استریپ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 72 از 100

سریال «مجموعه حوادث ناگوار» که در سه فصل بین سال‌های 2017 الی 2019 از نتفلیکس منتشر شد، اثر قابل قبولی است اما فراموش نکنید که اولین اقتباس از این مجموعه کتاب‌های محبوب، سال 2004 با بازی جیم کری روی پرده رفت. این فیلم که مبتنی بر سه کتاب اول است («شروع ناگوار»، «سالن خزندگان» و «پنجره بزرگ»)، این پتانسیل را داشت که به یک فرنچایز سینمایی پرطرفدار تبدیل شود اما فروش نسبتا ضعیف آن باعث شد تا استودیوی پارامونت، برنامه‌هایش برای ساخت قسمت دوم را متوقف کند. نسخه‌ی نتفلیکس، بی‌شک اقتباس بهتری است اما نسخه‌ی سینمایی هم ارزش تماشا دارد، خصوصا به خاطر نقش‌آفرینی جیم کری.

کنت اولاف (جیم کری) ابتدا یک شخصیت بامزه و حتی دراماتیک به نظر می‌رسد اما به‌تدریج مطمئن می‌شوید که او یک شرور ترسناک است که برای رسیدن به اهدافش حاضر است هر کسی را نابود کند. در کنار بدرفتارهای نامتناهی کنت اولاف در قبال کودکان یتیم خانواده‌ی بلودر، او نشان می‌دهد که یک انسان سنگ‌دلِ به‌تمام‌معناست که برای رسیدن به مال‌ومنال حاضر است به این کودکان نگون‌بخت آسیب فیزیکی هم وارد می‌کند و مشکلی با به قتل رساندن آن‌ها ندارد. اما چیزی که باعث می‌شود او از نمونه‌های مشابه متمایز شود، بی‌عاطفگی و پافشاری‌اش برای رسیدن به خواسته‌هایش است. کنت اولاف، نقشه‌های سیاه خود را یکی پس از دیگری اجرا می‌کند و بی‌وقفه در تعقیب قربانیان است. داستین هافمن حضوری کوتاه و افتخاری در فیلم دارد که اگر حواستان نباشد، احتمالا آن را از دست می‌دهید. ملاقات با چنین بازیگر مشهوری در یک نقش کوتاه، بی‌گمان حس خوبی به شما منتقل خواهد کرد، خصوصا اگر با هافمن خاطره دارید.

17- آشپز (Chef)

• سال اکران: 2014
• کارگردان: جان فاورو
• سایر بازیگران: جان فاورو، جان لگویزمائو، بابی کاناوله، اسکارلت جوهانسون، سوفیا ورگارا، اولیور پلات، رابرت داونی جونیور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 87 از 100

«آشپز» یک پروژه‌ی شخصی برای نویسنده/کارگردان جان فاورو بود. فاورو که بیشتر به خاطر بلاک‌باسترهایش -مانند «مرد آهنی 1» و «شیرشاه»-  شناخته می‌شد، پس از شکست تجاری « کابوی‌ها و بیگانگان» (2011)، تصمیم گرفت یک فیلم مستقل بسازد؛ «آشپز» به راستی عالی از آب درآمد و به یکی از بهترین آثار فاورو تبدیل شد. او به وضوح از تعریف یک داستان شخصی لذت می‌برد. در «آشپز»، بازیگران مشهور متعددی را نقش‌های کوتاه ملاقات می‌کنید، از جمله داستین هافمن و رابرت داونی جونیور.

فاورو نقش کارل، یک سرآشپز موفق را بازی می‌کند که برای یافتن منابع الهام در تقلا است. کارل احساس می‌کند که به دلیل منوی سختگیرانه کارفرمایش، رستورانی که در آن کار می‌کند، از نظر خلاقیت هیچ حرفی برای گفتن ندارد. هافمن در نقش ریوا، مالک رستوران، ظاهر می‌شود. ریوا که از شنیدن شکایت‌های کارل خسته شده است، به او دستور می‌دهد که از آزمون و خطا دست بردارد و به منوی شام تعیین شده پایبند باشد.

کارل اما نمی‌تواند چنین چیزی را بپذیرد؛ خشمگین می‌شود، نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد و به ریوا حمله می‌کند. و سپس تصمیم می‌گیرد استعفا دهد، یک کامیون غذای سیار بخرد و همراه با پسرش، راهی سفر شود و در شهرهای مختلف، غذاهای خلاقانه بفروشد.

16- طرح (The Program)

• سال اکران: 2015
• کارگردان: استیون فریرز
• سایر بازیگران: بن فاستر، کریس اودوود، گیوم کنه، جسی پلمونس، لی پیس، دنیس منشت، جی.دی. اِوِرمور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.5 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 62 از 100

«طرح» یکی از دست کم گرفته‌شده‌ترین درام‌های ورزشی-زندگی‌نامه‌ای دهه‌ی گذشته است. این فیلم پس‌زمینه‌ی رسوایی لنس آرمسترانگ (دوچرخه سوال مشهور آمریکایی که مشخص شد دوپینگ کرده) را از منظر روزنامه‌نگار، دیوید والش بررسی می‌کند. والش بیش از یک دهه قبل از فاش شدن حقیقت، در مورد آرمسترانگ تحقیق کرده بود.

«طرح» تاثیر تقلب آرمسترانگ بر دنیای دوچرخه‌سواری را هم بررسی می‌کند. والش (کریس اودوود) به دلیل محبوبیت آرمسترانگ (بن فاستر)، از متهم کردن او نگران است. خصوصا در روزهایی که آرمسترانگ به یک نماد فرهنگی تبدیل شده و توجه ملی را به دوچرخه‌سواری جلب کرده است. باب هامن (داستین هافمن)، یک غول بزرگ دنیای تبلیغات است که باعث می‌شود تا والش تصمیم نهایی‌اش را بگیرد. هامن می‌گوید که افشا شدن تقلب آرمسترانگ می‌تواند درآمد تبلیغاتی حاصل از مسابقات دوچرخه‌سواری را مختل کند. هافمن اینجا هم حضور کوتاهی دارد اما به خوبی توانسته بدبینی یکی از حامیان اصلی آرمسترانگ را به تصویر بکشد.

15- شیوع (Outbreak)

• سال اکران: 1995
• کارگردان: ولفگانگ پترسن
• سایر بازیگران: رنه روسو، مورگان فریمن، کوبا گودینگ جونیور، پاتریک دمپسی، دونالد ساترلند، کوین اسپیسی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.6 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 59 از 100

فیلم تریلر-فاجعه‌ای «شیوع» به شکلی ترسناک آینده‌نگر بود و گویی می‌دانست چه آینده‌ای در انتظار ماست. فیلم یک همه‌گیری تخیلی را به تصویر می‌کشد، اما نمی‌توانید آن را تماشا کنید و به یاد دوران سیاه کووید-19 نیفتید. مضامین «شیوع» در عصر مدرن هم تاثیرگذاری‌ خود را از دست نداده‌اند. فیلم اهمیت گوش دادن به دانشمندان و خطرات نظامی‌گری آمریکایی را نشان می‌دهد.

«شیوع» با یک عملیات نظامی فاجعه‌بار آغاز می‌شود. یک ویروس مرگبار در جنگل‌های آفریقا در حال گسترش است. ارتش ایالات متحده تصمیم می‌گیرد شیوع را پنهان کند. سرلشکر دونالد مک‌کلینتاک (دونالد ساترلند) و سرتیپ بیلی فورد (مورگان فریمن) یک مجتمع نظامی آلوده به ویروس را نابود می‌کنند. با این حال، بیماری 28س سال بعد دوباره شیوع پیدا می‌کند.

داستین هافمن نقش سرهنگ سم دانیلز را بازی می‌کند، متخصص ویروس‌شناسی که برای جلوگیری از گسترش بیماری فراخوانده شده. هافمن کار بزرگی در برخورد محترمانه با حرفه‌ی پزشکی انجام می‌دهد. در یک موقعیت آشفته که همه سراسیمه به دنبال راه حل می‌گردند، او صدای منطق است. او به سیاست اهمیتی نمی‌دهد؛ تنها چیزی که می‌خواهد نجات جان انسان‌ها است.

14- در جستجوی ناکجاآباد (Finding Neverland)

• سال اکران: 2004
• کارگردان: مارک فورستر
• سایر بازیگران: جانی دپ، کیت وینسلت، فردی هایمور، رادا میشل، جو پراسپرو، نیک رود، لوک اسپیل، ایلین اسل
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 83 از 100

یک دهه پس از بازی در فیلم «هوک» (1991)، داستین هافمن با درام زندگی‌نامه‌ای «در جستجوی ناکجاآباد» به دنیای پیتر پن بازگشت. فیلم داستان زندگی نمایشنامه‌نویس، جِی. اِم. بری (جانی دپ)، خالق «پیتر پن» را بررسی می‌کند و همچنین به خانواده‌ی واقعی‌ می‌پردازد که الهام‌بخش بری برای خلق شخصیت‌های «پیتر پن» شد. بری عاشق بیوه‌ای به نام سیلویا (کیت وینسلت) می‌شود و در این مسیر، با چهار فرزند سیلویا، یعنی جورج، جک، پیتر و مایکل وارد رابطه‌ای دوستانه و پدرانه می‌شود.

هافمن نقش تهیه‌کننده‌ی مشهور تئاتر، چارلز فرومن را برعهده دارد. فرومن به یکی از عوامل اصلی موفقیت «پیتر پن» تبدیل شد اما ابتدا، نسبت به این نمایشنامه، تردیدهای فراوانی داشت. او فکر نمی‌کرد که چنین داستان کودکانه‌ای برای مخاطبان جذاب باشد. داستین هافمن، شخصیت فرومن را با وسواس ویژه‌ای به تصویر کشیده است.

13- هوک (Hook)

• سال اکران: 1991
• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• سایر بازیگران: رابین ویلیامز، جولیا رابرتز، باب هاسکینز، مگی اسمیت ،چارلی کورسمو، فیل کالینز، نیک تیت
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 29 از 100

فیلم حماسی-فانتزی «هوک» (Hook) یک قمار جسورانه هم برای داستین هافمن و هم برای کارگردان استیون اسپیلبرگ بود. بسیاری از فیلم‌های قبلی اسپیلبرگ برای کودکان جذاب بودند اما او هرگز یک پروژه‌ی کاملا خانوادگی مثل «هوک» نساخته بود. هافمن هم با اینکه از قبل یک ستاره‌ی کمدی بود، اما هرگز چنین نقش‌آفرینی غریب و نامتعارفی ارائه نداده بود. «هوک» می‌توانست به راحتی به یک فاجعه تبدیل شود. چه کسی می‌خواهد یک نسخه‌ی مسن‌تر و بدبین‌تر از پیتر پن را ببیند، آن‌هم با نقش‌آفرینی رابین ویلیامز؟ این فیلم اما جواب داد و به اثری پرفروش تبدیل شد.

رابین ویلیامز آن روزها در اوج شهرت بود اما تحت‌الشعاع هافمن قرار گرفت. بازی عجیب‌وغریب هافمن در نقش شرور نمادین، کاپیتان هوک، به یکی از محبوب‌ترین برداشت‌ها از این شخصیت تبدیل شد. برداشت‌های قبلی بد نبودند اما هیچکدام تعادل مناسبی میان اغراق و تهدید نداشتند، حتی انیمیشن اصلی دیزنی (1953). جود لا در «پیتر پن و وندی» (2022) تلاش کرد تا نسخه متفاوتی از هوک را به نمایش بگذارد اما او هم در مقایسه با هافمن حرفی برای گفتن ندارد.

12- قلب من هاکبی (I Heart Huckabees)

• سال اکران: 2004
• کارگردان: دیوید او. راسل
• سایر بازیگران: ایزابل هوپر، جود لا، جیسون شوارتزمن، لیلی تاملین، مارک والبرگ، نائومی واتس، جین اسمارت
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.5 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 63 از 100

این کمدی سیاه ساخته‌ی دیوید او. راسل فیلم دیوانه‌واری است؛ یک هجو انتقادی در باب فسادهای شرکت‌های بزرگ، و بازیگران کار بزرگی در ارائه‌ی دیالوگ‌های پوچ او. راسل انجام داده‌اند. از آنجایی که کل فیلم به شدت بر طعنه متکی است، می‌توانست به راحتی آزاردهنده شود اما «قلب من هاکبی» هرگز اذیت‌کننده نیست و هوشمندی‌هایش را باید تتحسین کرد. شیمی داستین هافمن و لیلی تاملین هم از نقاط برجسته‌ی فیلم است.

فیلم ماجراهای برنارد (هافمن) و ویوین (تاملین)، را دنبال می‌کند که خودشان را «کارآگاهان اگزیستانسیال» توصیف می‌کنند. مدیر اجرایی محیط زیست، آلبرت (جیسون شوارتزمن)، با کارآگاهان تماس می‌گیرد زیرا متقاعد شده که تحت تعقیب است. آلبرت کاملا مطمئن نیست که چه انتظاری باید داشته باشد. اما وقتی که برنارد و ویوین تصمیم می‌گیرند او را زیر نظر بگیرند و ادعا می‌کنند که این کار به روشن شدن هرگونه تصادف کمک خواهد کرد. آلبرت خشمگین می‌شود. این دو کارآگاه به وضوح بی‌کفایت هستند و احتمالا شما را می‌خندانند اما حداق کارشان را جدی می‌گیرند.

11- دونده ماراتن (Marathon Man)

• سال اکران: 1976
• کارگردان: جان شلزینجر
• سایر بازیگران: لارنس الیویه، ویلیام دیون، روی شایدر، مارثه کلر، ژاک مارین، تیتو گویا، مارک لارنس، ریچارد برایت ریچارد برایت
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.4 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 82 از 100

سینمای اکشن آمریکا از دهه 80 میلادی اوج گرفت اما در دهه 70 میلادی هم آثار درخشانی پیدا می‌کنید. فیلم «دونده ماراتن» یک تریلر اکشن معمولی نیست، فیلمی است که بیگانگی سیاسی و اضطراب دائمی آن دوران را منعکس می‌کند. پس از ترور کندی و رسوایی واترگیت، بدیهی بود که فیلم‌های متعددی با موضوع توطئه‌های سیاسی ساخته شود و در میان آن‌ها، «دونده ماراتن» یکی از هیجان‌انگیزترین‌هاست.

داستین هافمن یک ستاره اکشن نیست و اینجا هم نقش یک شخصیت کاملا متفتتاوت را بازی می‌کند: بیب لوی، دانشمند دکترا و علاقه‌مند به تاریخ که در مورد پدرش تحقیق می‌کند. پدر بِیب، اچ. وی. (آلن جوزف)، به شکل مرموزی در جریان تحقیقات سناتور جوزف مک‌کارتی در دهه‌ 50 میلادی می‌میرد. بِیب گمان می‌کند که پدرش ممکن است به قتل رسیده باشد. از طرف دیگر، برادر بِیب، داک (روی شایدر)، یک جاسوس است که در می‌خواهد مجرم جنگی فراری، دکتر کریستین سل (لارنس اولیویه) را پیدا کند. سل پس از پایان جنگ جهانی دوم به آفریقای جنوبی فرار کرده بود.

هنگامی که داک متوجه بازگشت سل به آمریکا می‌شود، به نیویورک می‌رود و وانمود می‌کند که برای ملاقات برادرش آمده است. اوضاع اما خراب می‌شود و او جانش را از دست می‌دهد. بِیب وقتی با جسد برادرش روبه‌رو می‌شود، تصمیم می‌گیرد تا در مقابل سل ایستادگی کند.

10- سگ را بجنبان (Wag the Dog)

• سال اکران: 1997
• کارگردان: بری لوینسون
• سایر بازیگران: رابرت دنیرو، آن هیچ، دنیس لری، ویلی نلسون، آندره‌آ مارتین، کیرستن دانست، جان مایکل هیگینز
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.1 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 86 از 100

ساخت فیلم‌های کمدی سیاسی آسان نیست؛ چون اغلب جنجال‌آفرین می‌شوند و استودیو ترجیح می‌دهند از حاشیه دوری کنند. با این حال، همه دوست دارند درباره سیاست حرف بزنند و رویکرد طنزآمیز به آن، اغلب جواب می‌دهد؛ البته اینجا یک مشکل دیگر هم وجود دارد، فیلم‌های سیاسی معمولی از بازتابی از زمانه خود هستند، بنابراین در گذر زمان، منسوخ و بی‌معنا به نظر می‌رسند. «سگ را بجنبان»، کمدی سیاه بری لوینسون اما از آن فیلم‌های سیاسی است که در گذشت زمان، تاثیرگذاری‌اش حتی بیشتر هم شده است. فیلم در زمان اکرانش، یک واکنش اغراق‌آمیز به دولت کلینتون به نظر می‌رسید اما حالا بیشتر شبیه به یک تفسیر تلخ و واقع‌گرایانه از دولت ترامپ است.

فیلم پیامدهای یک رسوایی سیاسی را بررسی می‌کند. رئیس‌‎جمهور ایالات متحده با یک دختر زیر سن قانونی رابطه داشته است. جالب است بدانید که «سگ را بجنبان» یک ماه قبل از فاش شدن جزئیات رسوایی جنسی کلینتون -و رابطه‌اش با مونیکا لوینسکی- اکران شد. در فیلم، اطرافیان رئیس‌جمهور به شدت سعی می‌کنند داستان را از اخبار دور نگه دارند و کنراد برین (رابرت دنیرو)، متخصص رسانه را استخدام می‌کنند. برین تصمیم می‌گیرد که تنها راه برای دور کردن توجه شهروندان از سوءرفتار رئیس جمهور، انتشار اخبار جعلی درباره یک جنگ است. او برای اینکه جنگ خیالی مورد نظرش را به راه بیندازد، از استنلی (داستین هافمن)، تهیه‌کننده‌ی هالیوودی کمک می‌گیرد. تلاش‌های برین و استنلی، ابتدا خنده‌دار است اما وقتی عواقب و پیامدهای جدی جنگ ساختگی آن‌ها را می‌بینیم، فیلم جهت تاریک‌تری به خود می‌گیرد.

9- همه مردان رئیس‌جمهور (All the President’s Men)

• سال اکران: 1976
• کارگردان: آلن جی پاکولا
• سایر بازیگران: رابرت ردفورد، جک واردن، مارتین بالسام، هال هالبروک، جیسون روباردز، مردیت باکستر، ند بیتی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.9 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 94 از 100

«همه مردان رئیس‌جمهور» قبل از هر چیزی، درباره‌ی نویسندگی و روزنامه‌نگاری است و وقتی به فیلم‌های تریلر پیرامون تئوری‌های توطئه می‌رسیم، این ساخته‌ی آلن جی پاکولا حرف اول و آخر را می‌زند. قصه‌ درباره‌ی خبرنگاران روزنامه‌ واشینگتن پست، باب وودوارد (رابرت ردفورد) و کارل برنستین (داستین هافمن) است که به دنبال کشف جزئیات رسوایی واترگیت هستند؛ اگر احیانا با رسوایی واترگیت آشنایی ندارید، تعدادی از ماموران سابق اف‌بی‌آی مخفیانه وارد ستاد انتخاباتی حزب دموکرات (رقبای نیکسونِ جمهوری‌خواه) شدند، دستگاه شنود کار گذاشته و اطلاعات آن‌ها را به سرقت بردند. زمانی که مشخص شد ریچارد نیکسون در این ماجرا نقش داشته است، او از ریاست‌جمهوری کناره‌گیری کرد تا استیضاح نشود.

رابرت ردفورد و داستین هافمن، ستارگان بزرگ آن روزهای سینما، هر دو اینجا می‌درخشند و نقش‌آفرینی بی‌نقصی دارند؛ شیمی آن‌ها عالی از آب درآمده و یکی از دلایل اصلی موفقیت فیلم است. «همه مردان رئیس‌جمهور» که اغلب در فهرست بهترین فیلم‌های دهه 70 میلادی جایگاه ثابتی دارد، با تشکر از فیلم‌نامه‌ی کم‌نظیر ویلیام گلدمن، یکی دیگر از فیلم‌های سیاسی است که تماشای آن را به همه‌ی سینمادوستان توصیه می‌کنیم. فیلم نامه‌ای عاشقانه به روزنامه‌نگاری هم هست.

8-  داستان‌های مایروویتز (The Meyerowitz Stories)

• سال اکران: 2017
• کارگردان: نوآ بامباک
• سایر بازیگران: آدام سندلر، بن استیلر، اما تامپسون، دانیل فلاهرتی، گرتا گرویگ، جاش همیلتون، ربکا میلر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.9 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 92 از 100

«داستان‌های مایروویتز» یکی از همکاری‌های درخشان نتفلیکس و کارگردان تحسین‌شده‌ی سینمای مستقل، نوآ بامباک است. فیلم، ماجرای خانواده‌ی از هم‌گسیخته‌ی مایروویتز را دنبال می‌کند؛ خانواده‌ای که گذشته‌ی پر از زخم‌های حل‌نشده و رقابت‌های زیرپوستی، همچنان بر رابطه‌ی اعضایش سایه انداخته است. بهانه‌ی گردهم آمدن این خانواده، مراسمی در نیویورک برای تجلیل از آثار هنری پدر، هارولد (داستین هافمن) است؛ پدری که شخصیتی الهام‌بخش اما در عین حال مشکل‌ساز دارد. حضور بازیگرانی همچون آدام سندلر، بن استیلر و اما تامپسون به این دورهمی رنگ و بویی ویژه می‌دهد. اما همان‌طور که انتظار می‌رود، شادی ظاهری، جای خود را به درگیری‌های قدیمی و تفرقه‌هایی می‌دهد که سال‌ها اعضای خانواده را از هم دور نگه داشته بود.

با اینکه فیلم به اندازه‌ی «داستان ازدواج» -دیگر همکاری موفق بامباک و نتفلیکس- مورد توجه قرار نگرفت و جوایز بزرگی هم نصیبش نشد، اما ارزش و اهمیت آن در جای دیگری نهفته است. «داستان‌های مایروویتز» بیش از هر اثر دیگری، تکیه‌ی آشکار بامباک بر توانایی‌اش در نوشتن کمدی هوشمندانه را نشان می‌دهد. او به‌جای درام صرف، طنزی تلخ و دقیق را به کار می‌گیرد؛ طنزی که در تار و پود گفتگوها، کشمکش‌های ظریف و موقعیت‌های خانوادگی تنیده شده است. اینجا بامباک ثابت می‌کند که می‌تواند در عین بازتاب دادن اضطراب‌ها و گره‌های روحی شخصیت‌ها، لحظاتی بسازد که با تمام تلخی، به‌طور واقعی و از ته دل خنده‌دار هستند.

قدرت فیلم تنها در فیلمنامه‌ی تیزبینانه بامباک خلاصه نمی‌شود، بلکه اجرای فوق‌العاده‌ی بازیگران نیز نقشی کلیدی در موفقیت آن دارد. حضور آدام سندلر و بن استیلر (دو بازیگر که سابقه‌ی طولانی در کمدی دارند اما اینجا حضور جدی‌تری دارند) ترکیبی کم‌نظیر از خنده و همدلی خلق می‌کند. حتی زمانی که تماشاگر به یک موقعیت می‌خندد، زیرمتن داستان او را به فکر فرو می‌برد: اینکه روابط خانوادگی تا چه اندازه می‌توانند هم منبع آرامش باشند و هم سرچشمه‌ی رنج.

7- لنی (Lenny)

• سال اکران: 1974
• کارگردان: باب فاسی
• سایر بازیگران: ولری پرین، جان ماینر، استنلی بک، گری مورتون، گای رنی، آلدو دمیئو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.5 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 87 از 100

در عصر استندآپ مدرن، حالا شاید کمتر کسی لنی بروس و زندگی جنجالی‌اش را به یاد بیاورد؛ کمدین بااستعدادی که به حوزه‌ی کلاهبرداری قدم گذاشت، برای فحاشی و حمل مواد مخدر دستگیر شد و در نهایت هم به خاطر اوردوز جان خود را از دست داد. در دوره‌ی حیات بروس، استندآپ کمدی شکل و بوی متفاوتی داشت و اجرای سریع و بی‌پرده‌ی این کمدین اغلب مخاطبان را شوکه می‌کرد. بروس بی‌تردید یکی از مهم‌ترین استندآپ‌ کمدین‌های تاریخ است که مسیر را برای بیل هیکس، ریچارد پرایر و جرج کارلین هموار کرد. او عرف اجتماعی آن روزها را به چالش کشید و آزادی بیان را تبلیغ کرد. او زندگی کوتاه اما تعلیق‌آمیزی را از سر گذارند و برای پیروان خود میراث ارزشمندی بر جا گذاشت؛ قصه‌ی چنین اسطوره‌ای باید به بهترین شکل در سینما روایت می‌شد.

«لنی» ساخته‌ی باب فاسی، اثر درخشانی است که برداشت وفادارانه‌ای از زندگی لنی بروس ارائه می‌دهد. افزون بر این، داستین هافمن هم یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه‌ی هنری‌اش را ارائه داده است و به ماهیت سرکش و طغیانگر بروس پایبند باقی مانده است. منتقدان و مخاطبان هم از فیلم استقبال کردند و حالا از لنی به‌ عنوان یکی از آثار شاخص دهه‌ی 70 میلادی نام برده می‌شود. «لنی» فیلم خنده‌داری نیست، اتفاقا بسیار تراژیک است و احتمالا شما را به تفکر وادار می‌کند.

6- ساعات کار (Straight Time)

• سال اکران: 1978
• کارگردان: اولو گروسبارد
• سایر بازیگران: هری دین استنتون، گری بیوسی، تریسا راسل، ام. امت والش، کتی بیتس، جیک بیوزی، سندی بارون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.4 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 82 از 100

بازیگران پیرو مکتب متد اکتینگ، همیشه کارگردانان بزرگی نمی‌شوند. مارلون براندو یک بار این کار را کرد، و اگرچه فیلمی که ساخت («سربازهای یک‌چشم») قابل قبول است، اما او از کارگردانی‌اش لذتی نبرد. بنابراین تعجب‌آور نیست که داستین هافمن هم در اولین تجربه کارگردانی‌اش، سریع به این نتیجه رسید که بهتر است به همان بازیگری به سبک خودش بچسبد و فیلمسازی را به دیگران بسپارد. او همان روز اول فیلمبرداری «ساعات کار»، آنقدر عصبی بود و تمرکز نداشت که تقریبا همه‌ی صحنه‌ها را خراب کرد.

سپس دوست هافمن، اولو گروسبارد، با مهربانی پا پیش گذاشت تا کارگردانی را بر عهده بگیرد و به هافمن اجازه داد تا عمیقا، خیلی عمیق، در نقش یک دزد حرفه‌ای فرو رود؛ کسی که پس از یک محکومیت طولانی زندان، تلاش می‌کند طبق قانون زندگی کند. مکس یکی از پیچیده‌ترین شخصیت‌هایی است که هافمن تا به حال در کالبدش فرو رفته، و هافمن ما را با این خرابکارِ از خودراضی که هیچ امیدی به پاک نگه داشتن پرونده‌اش ندارد، میخکوب می‌کند.

5- کابوی نیمه‌شب (Midnight Cowboy)

• سال اکران: 1969
• کارگردان: جان شلزینجر
• سایر بازیگران: جان ویت، برندا واکارو، سیلویا مایلز، جان مک‌گیور، پیتر هوتن، باب بالابان، آنتونی هالند، جورجان جانسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 89 از 100

هالیوود تاریخچه‌ای طولانی در ممیزی دارد؛ قبل از اینکه رتبه‌بندی «فقط بزرگسالان» (رتبه‌بندی جدید NC-17) معرفی شود، فیلم‌هایی که بیشترین محتوای بزرگسالانه را داشتن، با درجه سنی اکس (X) راهی سینماها می‌شدند. فیلمسازان و تهیه‌کنندگان از این درجه وحشت داشتند چون اکثر مخاطبان، این فیلم‌ها را با آثاری خاص اشتباه می‌گرفتند. بنابراین اکثر فیلم‌ها به شکل قابل توجهی تدوین و کوتاه می‌شدند تا بتوانند درجه سنی پایین‌تری دریافت کنند. «کابوی نیمه‌شب» یکی از معدود فیلم‌هایی است که با درجه سنی اکس، به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد و البته تنها فیلمی است که با این درجه سنی، توانسته برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شود.

«کابوی نیمه‌شب» مرزها را جابجا کرد، کلیشه‌ها را کنار زد و داستانی مهم درباره‌ی نابرابری اقتصادی را روایت می‌کرد. قصه درباره‌ی کارگری به نام جو باک (جان ویت) است که از تگزاس به شهر نیویورک نقل مکان می‌کند تا کار پیدا کند. جو که از شرایط ناامید است، تصمیم می‌گیرد شغل کاملا متفاوتی را امتحان کند. این سبک زندگی اما طاقت‌فرساتر از آن چیزی است که او انتظارش را داشت.

جو در همین حین با کلاهبرداری به نام رتسو (داستین هافمن) ملاقات می‌کند. ابتدا، رتسو پول جو را می‌دزدد و او را رها می‌کند تا تنها در خیابان‌ها سرگردان شود. جو اما راتسو را پیدا می‌کند و رفته‌رفته، یک رفاقت عمیق میان آن‌ها شکل می‌گیرد. هر دوی آن‌ها فقط سعی دارند زنده بمانند و تصمیم می‌گیرند با هم زندگی کنند. با اینکه فیلم گاهی آزاردهنده می‌شود اما دوستی جو و رتسو بسیار صمیمانه است.

4- کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer)

• سال اکران: 1979
• کارگردان: رابرت بنتون
• سایر بازیگران: مریل استریپ، جاستین هنری، جین الکساندر، پترا کینگ، ملیسا مورل، هاوارد داف، جرج کو، جوبت ویلیامز
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 90 از 100

«کریمر علیه کریمر» نه تنها یکی از بهترین درام‌های حقوقی و دادگاهی تاریخ سینماست، بلکه یکی از معدود فیلم‌های هالیوودی به حساب می‌آید که به‌شدت واقع‌گرایانه ساخته شده؛ گویی همه چیزش ریشه در واقعیت روزمره‌ی آدم‌های عادی دارد. اینجا خبری از قتل و غارت و انسان‌های بی‌گناهی که به جرم نکرده متهم می‌شوند نیست. در عوض، ماجرای آشنا و غم‌انگیز فروپاشی یک ازدواج را تماشا می‌کنیم و جنگی که بر سر حضانت فرزند شکل می‌گیرد.

وقتی جوانا (مریل استریپ) همسرش تد (داستین هافمن) را ترک می‌کند، تد مجبور می‌شود نقش تنها والد را بازی کند و یک‌تنه سکان هدایت خانواده را به دست بگیرد و پسرشان بیلی را تنهایی بزرگ کند. اتفاقی که در نهایت رابطه‌ی بین این پدر و پسر را عمیق‌تر می‌کند. یک سال بعد از این ماجرا، جوانا دوباره سروکله‌اش پیدا می‌‌شود و می‌گوید حالا حضانت بیلی را می‌خواهد، و دادگاهی ناراحت‌کننده سر حضانت بچه شکل می‌گیرد. بعد از تماشای «کریمر علیه کریمر» و پاک کردن اشک‌هایتان، به این فکر خواهید کرد که مریل استریپ و داستین هافمن بهتر از این نمی‌‌توانستند باشند.

3- توتسی (Tootsie)

• سال اکران: 1982
• کارگردان: سیدنی پولاک
• سایر بازیگران: بیل مری، جسیکا لنگ، تری گار، دابنی کلمن، چارلز دارنینگ، سیدنی پولاک، جرج گینز، جینا دیویس
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.4 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 91 از 100

تحسین‌برانگیز است وقتی یک بازیگر حاضر می‌شود ریسک کند و نقشی را برعهده بگیرد که می‌داند جنجال‌آفرین خواهد شد. بازی داستین هافمن در «توتسی» دقیقا از همین جنس است؛ نقشی که خیلی راحت می‌توانست توهین‌آمیز، کاریکاتوری یا صرفا غیرقابل‌باور از آب دربیاید. فیلم از مخاطب می‌خواهد بپذیرد که یک بازیگر مستعد می‌تواند برای مدتی طولانی، به شکلی قانع‌کننده خودش را جای یک زن جا بزند. چیزی که می‌توانست به مجموعه‌ای از شوخی‌های سطحی محدود شود، در نهایت به یک کمدی‌ کلاسیک و ساختارمند تبدیل می‌شود. هافمن نه‌تنها شخصیتی ماندگار خلق می‌کند، بلکه به شکلی هوشمندانه فشارها و محدودیت‌هایی را واکاوی می‌کند که زنان در صنعت سرگرمی تجربه می‌کنند.

«توتسی» داستان مایکل دورسی (هافمن)، بازیگری توانا اما بیکار را روایت می‌کند می‌کند؛ کسی که بدرفتاری‌هایش باعث شده پیدا کردن نقش تازه برایش تقریبا ناممکن شود. او که برای هر فرصت کاری ناامید است، وقتی می‌شنود سریال آبکی روزانه‌ی «بیمارستان عمومی جنوب غربی» به دنبال بازیگران جدید می‌گردد، تصمیم می‌گیرد شانسش را امتحان کند. مایکل با تغییر چهره‌ی کامل، خود را به شکل زنی درمی‌آورد تا برای نقش پرستار امیلی کیمبرلی تست بدهد؛ و برخلاف انتظار، بلافاصله به عنوان بازیگر ثابت انتخاب می‌شود. از اینجا به بعد، همه در محل کار او را یک زن می‌شناسند.

مایکل خیلی زود متوجه زن‌ستیزی در متن سریال و محیط کار می‌شود. او به‌جای اجرای دقیق دیالوگ‌های کلیشه‌ای که برایش نوشته شده، امیلی را دوباره تعریف می‌کند: شخصیتی بااعتمادبه‌نفس، راسخ و همسو با ایده‌های جنبش آزادی زنان. این بازآفرینی تهیه‌کنندگان سریال را نگران و عصبی می‌کند، اما مخاطبان «بیمارستان عمومی جنوب غربی» شیفته‌ی این تغییر می‌شوند. مایکل فراتر از یافتن یک نقش، باعث تغییری بنیادین در صنعت می‌شود.

2- مرد بارانی (Rain Man)

• سال اکران: 1988
• کارگردان: بری لوینسون
• سایر بازیگران: تام کروز، والریا گولینو، رالف سیمور، مایکل دی رابرتس، جرالد آر. مولن، بانی هانت، بت گرانت
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 88 از 100

اصطلاح «عوام‌پسند» همیشه توصیف دقیقی نیست. اینکه فیلمی بتواند طیف بزرگی از مخاطبان را همراه کند، لزوما معنایش این نیست که از ارزش هنری تهی است. «مرد بارانی» در مقایسه با بسیاری از برندگان اسکار بهترین فیلم، اثری پیچیده یا ساختارشکن نیست. اما آن‌چه فیلم را ماندگار می‌کند، عمق احساسی پنهانی است که زیر این سادگی جریان دارد؛ کاوشی درباره‌ی اینکه تجربه‌های کودکی چگونه می‌توانند در بزرگسالی روابط خواهر و برادری را شکل بدهند.

در مرکز «مرد بارانی» دو نقش‌آفرینی تاثیرگذار داریم. تام کروز در نقش چارلی ظاهر می‌شود؛ دلال ماشین موفق لس‌آنجلسی که سال‌هاست با پدرش قطع رابطه کرده. با رسیدن خبر مرگ پدر، او راهی سینسیناتی می‌شود تا در مراسم حاضر شود و امور ارث را سر و سامان بدهد. اما چارلی خیلی زود درمی‌یابد که بخش عمده‌ی ثروت پدر به موسسه‌ای روان‌پزشکی منتقل شده؛ جایی که برادر گمنامش، ریموند (داستین هافمن)، مردی مبتلا به اوتیسم و سندرم ساوان، زندگی می‌کند.

چارلی در آغاز حتی نمی‌داند چگونه باید از ریموند مراقبت کند، اما این دو کم‌کم به هم نزدیک می‌شوند. چارلی مهارت‌های خارق‌العاده‌ی ریاضی ریموند را کشف می‌کند و در یکی از سکانس‌های به‌یادماندنی، او را برای کارت‌شماری به لاس‌وگاس می‌برد. رابطه‌ی آن‌ها جذاب است و هم گاهی به‌طرز غیرمنتظره‌ای تلخ.

1- فارغ‌التحصیل (The Graduate)

• سال اکران: 1967
• کارگردان: مایک نیکولز
• سایر بازیگران: آن بنکرافت، کاترین راس، ویلیام دنیلز، موری همیلتون، الیزابت ویلسون، آلیس گوستلی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 86 از 100

«فارغ‌التحصیل» یکی از تاثیرگذارترین کمدی-رمانتیک‌های تاریخ سینماست؛ فیلمی که مایک نیکولز در سال 1967 ساخت و عملا قالب رام-کام مدرن (Rom-Com) را شکل داد. اثری که هم ایده‌آل‌گرایی جوانی را به چالش می‌کشد و هم واقعیت سرد و گیج‌کننده‌ی زندگی پس از دانشگاه را. جایگاه هفدهم در فهرست 100 فیلم برتر تاریخ «بنیاد فیلم آمریکا» نشان می‌دهد چرا این فیلم هنوز چنین جایگاهی دارد. «فارغ‌التحصیل» همچنین داستین هافمن را به شهرت رساند و او اولین نامزدی اسکارش را برای همین فیلم به‌دست آورد.

او نقش بنجامین بردداک را بازی می‌کند که اخیرا درس خود را به پایان رسانده و به لس‌آنجلس بازگشته است. بنجامین رابطه‌ی نامشروعی را با خانم رابینسون (آن بنکرافت)، همسر شریک تجاری پدرش آغاز می‌کند اما شرایط زمانی پیچیده‌تر می‌شود که او به دختر خانم رابینسون، اِلین (کاترین راس) نیز علاقه‌ پیدا می‌کند! در روز عروسی اِلین با جوان دیگری به نام کارل (برایان آوری)، این مثلث عاشقانه‌ی پیچیده وارد فاز تازه‌ای می‌شود تا شاهد یکی از سکانس‌های پایانی ماندگار تاریخ سینما باشیم.

هافمن با ظرافتی کم‌نظیر تمام تضادهای بنجامین -دست‌پاچگی، کشمکش‌های درونی و معذب بودن- را زنده می‌کند. او این شخصیت سرگشته را به شکلی ترسیم کرده که هم انسانی باشد و هم آینه‌ای از اضطراب نسلی که تازه قدم به بزرگسالی گذاشته است. «فارغ‌التحصیل» از زمانه‌اش جلوتر بود و برخی از مضامین آن در دهه‌های بعدی ابعاد تازه‌ای پیدا کرد و درباره‌ی آن‌ها بحث شد، به‌ویژه شخصیت خانم رابینسون و خط داستانی‌اش. «فارغ‌التحصیل» از فیلم‌های آمریکایی درجه‌یکی است که همه‌ی علاقه‌مندان جدی سینما باید آن را حداقل یک بار تماشا کنند.

منبع: slash/film