در حالی که اکتیویژن سالهاست با سری بازیهای کال آو دیوتی خود جولان میدهد، رقیب اصلی این سری یعنی مجموعه بازیهای «بتلفیلد»، شماره پس از شماره شکستهای متعددی را پشت سر هم تجربه کرده است. با این حال، الکترونیک آرتز نهتنها نمیخواهد شکست در مقابل کال آو دیوتی را بپذیرد، بلکه اهدافی غیرممکن را برای تیم سازندهی بتلفیلد جدید مشخص کرده است: ۱۰۰ میلیون بازیکننده در بازهای زمانی کوتاه پس از انتشار.
ریشهی این خبر، گزارشی تازه است که خبرگزاری Ars Technica دربارهی وضعیت ساخت بتلفیلد ۶ منتشر کرده است؛ گزارشی که از وضعیت بهشدت بد مدیریت ساخت بتلفیلد بعدی در مقیاس کل الکترونیک آرتز میگوید.
داستان از جایی شروع میشود که مدیران الکترونیک آرتز موفقیت بازیهایی مثل فورتنایت را میبینند، در مقابل توانایی رقابت کال آو دیوتی را با فورتنایت میسنجند و به یک نتیجه میرسند: دلیل موفقیت این بازیها فقط و فقط یک چیز است: حالت بتل رویال. این نتیجهگیری منجر به ساخت یک حالت بتل رویال برای بتلفیلد ۵ میشود که برخلاف انتظار، شکست بزرگی میخورد.
در قدم بعدی، الکترونیک آرتز تصمیم میگیرد تا با ساخت بتلفیلد ۲۰۴۲، این مجموعه را به دوران اوج خود که زمان بتلفیلد ۳ و ۴ باشد، بازگرداند. تلاش بسیاری میشود تا بتلفیلد ۲۰۴۲ از همه نظر تداعیکنندهی گیمپلی بتلفیلد ۴ باشد، اما عرضهی بتلفیلد ۲۰۴۲ هم دوباره یک موضوع را یادآوری میکند: بازی آنها واقعا خوب نیست و هیچ چیزش کار نمیکند.
نکته این جاست که طبق گزارش منتشر شده، الکترونیک آرتز از وضعیت بازی مطلع بوده. پیش از عرضهی بتلفیلد ۲۰۴۲، بازی نهتنها به هیچکدام از اهداف مشخص شدهی داخلی نرسیده بود، بلکه نتیجهی تستهای نهایی پیش از عرضه هم این بوده است که بازی از همه نظر مشکل دارد و نباید آن را عرضه کرد. سازندگان بازی در استودیوی «دایس» (DICE) معتقد بودند که برای درست کردن مشکلات بازی حداقل شش ماه دیگر زمان نیاز دارند. الکترونیک آرتز به آنها چهار هفته زمان میدهد و مشخصا آنها هم هیچ چیزی را نمیتوانند جلو ببرند.
پس از عرضهی بتلفیلد ۲۰۴۲، الکترونیک آرتز بهطور کلی قید بازی را میزند و تیمی کوچک را مسئول زنده نگه داشتن بازی میکند. در مقابل، آنها پروژهی بتلفیلد بعدی را با اسم رمز Glacier استارت میزنند.
الکترونیک آرتز سه مدیر جدید را از بیرون برای اجرای این پروژه استخدام میکند: «بایرون بید»، مدیر تولید کال آو دیوتی (آن هم در دورهی وارزون) و دستینی بهعنوان مدیر تولید بتلفیلد منصوب میشود. «مارکوس لتو»، خالق سری بازیهای هیلو مدیر خلاق استودیوی جدیدی بهنام Ridgeline Games میشود تا بخش داستانی بتلفیلد بعدی را بسازند. نهایتا هم «وینسنت زمپلا» از خود الکترونیک آرتز که یکی از چهرههای کلیدی خلق کال آو دیوتی است، ناظر کلی سری بتلفیلد میشود. مدیران اصلی استودیوی دایس در پی این تغیییر، استعفا میدهند؛ کسانی که از ابتدا سری بتلفیلد را همراهی کرده بودند.
الکترونیک آرتز با نگاه به فورتنایت و کال آو دیوتی هدفی را برای این مدیران تازه مشخص میکند: بتلفیلد بعدی باید تا زمان کمی بعد از عرضه بیش از ۱۰۰ میلیون نفر بازیکننده داشته باشد.
بقیهی قصه را میتوانید در منبع گزارش بخوانید که حرف اصلی ما همین هدف غیرممکن است. از زمان عرضهی اولین بازی بتلفیلد در سال ۲۰۰۲ تا آخرین بازی این مجموعه که بتلفیلد ۲۰۴۲ باشد، این سری بازیها مجموعا و روی هم رفته توانستهاند ۸۸ میلیون نسخه بفروشند. منظورمان با احتساب تمام بازیها، شامل بتلفیلد ۲ و بتلفیلد ۲۱۴۲ و هاردلاین و بتلفیلد ۱ و ۵ و همهشان است.
سوال ما این است که آیا مدیران الکترونیک آرتز در دنیای موازی دیگری زندگی میکنند که ما از آن بیخبر هستیم؟ آیا مدیران الکترونیک سقوط چند جانبهی صنعت بازی را نمیبینند؟ آیا آمار و ارقام صنعتی که خودشان در آن مشغول فعالیت هستند از زیر دستشان رد نمیشود و عملکرد آخرین شمارهی بتلفیلد را ندیدهاند، و میخواهند بتلفیلد جدید ۱۰۰ میلیون بازیکننده داشته باشد؟
گزارش Ars Technica میگوید که الکترونیک آرتز برای رسیدن به این هدف میخواهد یک نسخهی رایگان از حالت بتل رویال بتلفیلد ۶ عرضه کند، از یک طرف دیگر چند سال اخیر را مشغول استخدام تعداد بسیار زیادی بازیساز و نشاندن آنها روی پروژهی این بازی بوده و بودجهای ۴۰۰ میلیون دلاری را برای توسعهی بازی اختصاص داده.
نتیجه تا به حال چه بوده است؟ آنها بهشدت از بودجهی ساخت مشخص شده عبور کردهاند و از سمت دیگری هم مجبور شدهاند تا استودیوی سازندهی بخش داستانی بازی را تعطیل و وظایف آنها را در سه استودیوی دیگر تقسیم کنند.
وقتی همه میدانیم که قرار نیست هدف ۱۰۰ میلیون بازیکننده محقق شود، آیا آیندهی دیگری به غیر از تعطیلی تعداد زیادی استودیو و اخراج صدها یا حتی هزاران نفر در پس عرضهی بتلفیلد ۶ در انتظار است؟
source