نگاهی نزدیک به رزیدنت اویل ۹؛ فصل تازه‌‌ای از راکون سیتی با گریس اشکرافت

در میانه‌ی رویداد سامر گیم فست 2025، «جون تاکه‌ئوچی» (Jun Takeuchi)، تهیه‌کننده‌ی اجرایی مجموعه‌ی رزیدنت ایول (Resident Evil)، ظاهر شد تا به انتظار طرفداران برای رونمایی از بازی «رزیدنت ایول ۹» اشاره کند. او گفت: «فقط کمی دیگر صبر کنید. یک چشم بر هم زدن دیگر مانده تا آماده شود.» و شوخی نمی‌کرد. تا پایان نمایش، بازی رزیدنت اویل 9 با عنوان Requiem معرفی شد و همه را غافلگیر کرد.

تریلر بازی سوالات زیادی را برانگیخت از جمله اینکه آیا شخصیت جدید بازی به نام «گریس اشکرافت» دختر «السا اشکرافت» از بازی Resident Evil Outbreak است؟ آیا داستان بازی در نسخه‌ای قرنطینه‌ شده و پس از بمباران راکون سیتی رخ می‌دهد؟ و مهم‌تر از همه، آیا بازی از دید اول‌شخص است یا سوم‌شخص؟

اول‌شخص یا سوم‌شخص؟

در این میان برخی موفق شدند که حدود ۲۰ دقیقه از بازی تجربه کنند و جزئیات بیشتری را در اختیار طرفداران قرار دهند. یکی از این جزئیات این است که بازی هم اول‌شخص و هم به صورت سوم‌شخص قابل بازی است و ظاهرا در هر لحظه از بازی می‌توانید آن را متوقف کرده و زاویه‌ی دید خود را تغییر دهید. اگرچه این جابه‌جایی چندان بی‌وقفه و روان نیست، اما همین‌ که بازی چنین امکانی را بدون نیاز به شروع دوباره فراهم کرده، برای این مجموعه گامی انقلابی محسوب می‌شود

این برخلاف چیزی است که در بازی «رزیدنت ایول ویلیج» (Resident Evil Village) دیدیم که حالت سوم‌شخص را پس از انتشار اضافه کرد. همچنین به نظر کاملاً واضح است که شرکت کپ‌کام (Capcom) قصد داشته بازی Requiem در حالت سوم‌شخص هم‌سطح بازسازی‌های اخیر سری باشد. این موضوع به‌ خصوص در صحنه‌های سینمایی بازی مشهود بوده؛ جایی که گریس درون صحنه حضور فعالی دارد. این برخلاف بازی‌های هفتم و هشتم مجموعه است که هرگز از دید اول‌شخص خارج نمی‌شدند. با این حال، خود بازی همچنان حالت اول‌شخص را پیشنهاد می‌دهد. البته گفته شده که برخی از بخش‌ها برای حالت اول‌شخص بهینه‌تر است و این‌که آیا بخش‌هایی در ادامه‌ی بازی برای یکی از این دیدها مناسب‌تر هستند یا نه، باید منتظر بمانیم.

لحظات ترسناک در هتل رنوود (Wrenwood)

در تریلر بازی، شخصیت گریس اشکرافت را می‌بینیم که به صورت وارونه روی یک تخت معاینه‌ی ترسناک بیدار می‌شود و از همین نقطه است که نسخه‌ی دموی بازی آغاز می‌شود. بدون هیچ اطلاعاتی درباره‌ی اینکه چگونه به این نقطه رسیده، گریس گیج و مضطرب است اما در نهایت با تمام توان خود را آزاد می‌کند. در نقش گریس، بازیکن باید شروع به بررسی اتاق کند؛ اتاقی که شبیه یک مرکز پزشکی مجلل است که با مبلمان چوبی تزئینی و کاغذدیواری‌های شیک، حال و هوایی متعلق به یک قرن گذشته دارد. این فضا بیشتر شبیه یک مرکز درمانی خصوصی درون یک عمارت است تا یک بیمارستان واقعی. گریس از همان ابتدا در وضعیت بدی قرار دارد و تنها قادر است وسایل موقتی مانند بطری شیشه‌ای را برداشته و از آن‌ها به عنوان سلاح پرتابی استفاده کند. راهروهای باریک گاهی در نور قرمز چشمک‌زن اضطراری غرق شده‌اند و گاهی اصلاً نوری وجود ندارد.

کپ‌کام شخصیت گریس را به‌ نوعی اهل کتاب توصیف می‌کند؛ چیزی که در تریلر هم با نشان دادن او در میان انبوهی از پرونده‌ها نمایان است. با اینکه او به دلیل عضویت در اف‌بی‌آی احتمالا آموزش‌های رزمی دیده، اما مثل شخصیت‌هایی چون لیان کندی (Leon Kennedy) یا جیل ولنتاین (Jill Valentine) یک سرباز حرفه‌ای نیست. این یعنی گریس از محیط کابوس‌وار اطرافش بیشتر می‌ترسد و هنگام جست‌وجو در راهروهای تاریک، می‌توان صدای نفس‌های او را شنید که برای آرام کردن خودش می‌زند. این ویژگی‌ها کمک می‌کنند تا حس ناتوانی او به خوبی منتقل شود و تفاوتش با قهرمانان باتجربه‌ای مثل لیان یا جیل مشخص باشد، و حتی او را از آخرین شخصیت جدید مجموعه یعنی ایتن وینترز (Ethan Winters)، که بیش از حد خونسرد بود، متمایز می‌کند.

بدون این‌که بدانید چرا آنجا هستید یا قرار است کجا بروید، مجبور خواهید بود تا در راهروهایی کاملاً تاریک حرکت کرده و مسیر خود را پیدا کنید. یکی از موارد جزئی دمو ظاهرا این است که می‌توانید با کلیدهای برق و چراغ‌ها تعامل داشته باشید. این سطح از تعامل کمتر در بازی‌های قبلی دیده شده و این احتمال وجود دارد که در طول بازی نقش پررنگ‌تری داشته باشد. در این بخش از بازی، حالت اول‌شخص بسیار تأثیرگذارتر است، چون قرار گرفتن بیشتر در دل تاریکی باعث ایجاد حس تنگنا و اضطراب می‌شود و بعید است که در حالت سوم‌شخص نیز به همان اندازه ترسناک باشد. به طور کلی به نظر می‌رسد که برای کاوش و حس ترس، دید اول‌شخص بهتر است، اما در مواجهه با هیولاها، دید سوم‌شخص بازی را پویاتر و تاکتیکی‌تر می‌کند.

همان‌طور که انتظار می‌رود، در نهایت به یک در قفل‌شده می‌رسید. کلیدی برای باز کردن آن پیدا و بعد هم یک فندک برای دیدن مسیر در تاریکی خواهید یافت. البته یک کتاب کودکانه‌ی ترسناک درباره زنی با چشم‌های بزرگ که در تاریکی تو را زیر نظر دارد نیز وجود دارد. فندک یک ابزار کلیدی شبیه به چیزی که در بازی رزیدنت ایول کد: ورونیکا (Resident Evil Code: Veronica) دیده ‌ایم است و خودش حکم کلید را برای مناطقی که قبلاً به دلیل تاریکی غیرقابل‌دسترس بودند، دارد. در این میان زنی وحشتناک با چشمانی درشت نیز وجود دارد که بیشتر شبیه به موجودی ترسناک و عجیب با ظاهری انسان‌نما و چشم‌هایی بسیار بزرگ و خیره‌کننده است که می‌خواهد بازیکن را له کند. به نظر می‌رسد که این شخصیت، معادل مستر ایکس، جک بیکر یا لیدی دیمیترسکو در این بخش از بازی است. این تا حدی یادآور موجود ترسناک فیلم ترسناک «بربر» (Barbarian) محصول ۲۰۲۲ است. نکته‌ی جالب‌ این است که کارگردان فیلم بربر، «زک کرگر» (Zach Cregger)، قرار است فیلم لایو اکشن بعدی رزیدنت ایول را کارگردانی کند.

به نظر می‌رسد که این بخش از بازی شباهت‌هایی به خانه‌ی بنوینتو (Beneviento) در رزیدنت ایول ویلیج (Resident Evil Village) دارد و دقیقاً مثل همان لحظه بی‌نظیر در ویلج، هیچ سلاحی در اختیار ندارید و فقط باید از راهروهای تاریک و تنگ عبور کنید. این حس آشنایی، در تضاد با چیزی است که کپ‌کام برای بازی در نظر گرفته است. در رویداد سامر گیم فست، مجری برنامه، جف کیلی (Geoff Keighley) گفت که این بازی «هم از نظر لحن و هم از نظر گیم‌پلی، تغییری جسورانه برای این سری است و آنچه دیدید، فقط ترس و بقا نیست و باید منتظر اکشن سینمایی با ریسک بالا هم باشید.» اما در دمو ظاهرا اثری از اکشن نبوده است.

البته که این فقط بخشی کوتاه از بازی است و با توجه به اینکه به نظر می‌رسد که بازی قرار است در محیط‌های بزرگی نیز جریان داشته باشد، احتمالا شاهد اکشن بیشتری خواهیم بود. با این حال دموی آن چیزی نیست که بتوان از آن مسیر «جدید و جسورانه» بازی را تشخیص داد. حتی در مورد گریس اشکرافت نیز اطلاعات زیادی در دست نیست که بتوان فهمید که چه‌ نوع شخصیتی دارد. مشخص نیست که آیا او به‌عنوان یک تحلیل‌گر فنی اف‌بی‌آی، آموزش میدانی برای استفاده از سلاح گرم دارد یا نه، که در این صورت بازی ممکن است بیشتر بر پایه‌ی مخفی‌کاری و واقع‌گرایی باشد. مگر اینکه شخصیت‌های قابل‌بازی دیگری هم در کار باشند که احتمال آن بالاست. در هر حال، این موضوع برای کارگردان بازی، کوشی ناکانیشی (Koshi Nakanishi)، چیز جدیدی نیست. او قبلاً کارگردانی Resident Evil: Revelations را هم بر عهده داشته که در آن بین شخصیت‌ها جا‌به‌جا می‌شدید. همچنین در تریلر بازی Requiem یک جمله وجود دارد که بسیار شبیه به صدای لئون کندی (Leon Kennedy) است که توسط نیک آپوستولیدس (Nick Apostolides) صداگذاری شده اما این موضوع هنوز تأیید نشده است.

با توجه به اینکه معرفی اولیه‌ی بازی یک بازی با ذهن مخاطب بود؛ جایی که جف کیلی بازی را طوری معرفی کرد که گویی از یک استودیوی کاملاً جدید است، اما بعد از بیش از یک دقیقه مشخص شد که در واقع رزیدنت ایول ۹ است، ممکن است سازندگان بخواهند مدام با انتظارات بازیکن بازی کند. در نهایت از نظر بصری، به نظر کپ‌کام سطح بالای گرافیکی‌ای را که از زمان استفاده از موتور RE Engine در سری رزیدنت ایول ایجاد کرده، همچنان حفظ کرده است. تمرکز ویژه‌ای روی تضاد بین نور و تاریکی دیده شده است.

رزیدنت ایول 7 یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای از رزیدنت اویل 6 بود و گرچه ویلیج تغییر بزرگی نسبت به قسمت هفتم محسوب نمی‌شد، اما گیم‌پلی آن را گرفت و آن را وارد یک محیط بزرگتر کرد. قسمت هفتم این سری بازی را به ریشه‌های آهسته و دلهره‌آورش برگرداند، اما ویلج اکشن نفس‌گیر رزیدنت ایول ۴ را به آن تزریق کرد و حالا با دموی 20 دقیقه‌ای از Requiem، هنوز نمی‌توان به‌ طور قطعی گفت که کپ‌کام برای قسمت بعدی چه برنامه‌ای دارد. تنها چیزی که می‌توان گفت این است که بسیاری از ما بی‌صبرانه منتظر ۲۶ فوریه‌ی ۲۰۲۶ (8 اسفند 1404) هستیم؛ زمانی که بازی قرار است برای پلی‌استیشن ۵، ایکس‌باکس سری ایکس/اس و رایانه‌های شخصی منتشر شود.