۱۰ بازی عجیب‌وغریب برتر پلی‌استیشن ۱ که فقط به زبان ژاپنی قابل‌بازی‌اند

نگارنده‌ی این مطلب هدفی مشخص در ذهن داشته است: جمع‌آوری فهرست بازی‌های پلی‌استیشن ۱ که فقط در ژاپن منتشر شدند، ولی سزاوار این بودند که برای کشورهای دیگر محلی‌سازی شوند؛ حین جمع‌آوری نام بازی‌ها، طولی نکشید که مشخص شد تعداد زیادی بازی وجود دارند که همگی شایسته‌ی ذکر هستند. برای مدیریت بهتر، فهرست به چند بخش تقسیم شده: یکی شامل بازی‌های نسبتاً شناخته‌شده‌تر بود، و در فهرست دیگر بازی‌ها بر اساس ژانر/دسته تقسیم شده‌اند. در این مورد خاص: بازی‌های عجیب‌وغریب؛ بازی‌هایی که نمی‌توان در هیچ ژانری طبقه‌بندی‌شان کرد.

البته هدف این نیست که بگوییم این‌ها «بهترین» بازی‌های تمام دوران برای پلی‌استیشن هستند، ولی حداقل یک بازی از هر فهرست، سلیقه‌ی بیشتر افراد را پوشش خواهد داد. در حالی که عوامل مختلفی مانند کیفیت، لذت بازی کردن و منحصر به فرد بودن بازی را در نظر گرفتیم، برای گنجانده شدن یا نشدن یک بازی در این فهرست فقط یک قانون وجود داشت:

بازی باید برای پلی‌استیشن ۱ منتشر شده باشد و هرگز به طور رسمی در یک منطقه‌ی انگلیسی زبان (آمریکای شمالی، اروپا و غیره) منتشر نشده باشد.

البته قابل‌بازی بودن یا نبودن بازی بسته به دانش شما از زبان ژاپنی در گنجانده شده یا نشدن یک بازی در فهرست دخیل نبوده (در واقع تجربه‌ی بعضی از ژانرها بدون دانستن زبان ژاپنی غیرممکن است)، ولی این مسئله در رتبه‌بندی بازی بین ۱۰ بازی دیگر تاثیر داشته است.

۱۰. اولین حضور ۲۱ (Debut 21)

سال انتشار: ۱۹۹۸

«اولین حضور ۲۱» احتمالاً می‌تواند هرکسی را که طرفدار خواننده‌های پاپ ژاپنی (اصطلاحا‌ً آیدول) یا سری بازی‌های «پرنسس‌سازی» (Princess Maker) است راضی کند. پیش‌زمینه‌ی داستانی بازی از این قرار است که در سال ۲۰۲۰، دو شرکت نئو انرژی دولوپمنت (Neo Energy Development) و آیدول (مخفف Imaginary Digital Order Lady system) این امکان را برای شما فراهم کرده‌اند تا ناظر/مدیر آی کانزاکی (Ai Kanzaki) شوید. آی یک دختر آندروید است که بر اساس جدول زمان‌بندی‌ای که شما برایش تهیه کنید، آواز می‌خواند، می‌رقصد و بازیگری می‌کند تا شاید فرداروزی به بهترین آیدول یا خواننده‌ی ژاپن تبدیل شود. اگر در کارتان موفق شوید، اعتماد/تحسین او نسبت به شما بیشتر می‌شود و شما هم می‌توانید میزان پیشرفت او را از قسمت داده‌ی بازی دنبال کنید.

بیشتر بازی داخل آزمایشگاهی رخ می‌دهد که در آن آی به یک سری دستگاه وصل شده و شما برای چند روز مشخص برای او روتین تعیین می‌کنید. پس از گذشت یک بازه‌ی زمانی مشخص، صحنه‌ای به شما نشان داده می‌شود که در آن آی در حال تمرین کردن در حوزه‌های مختلف است. همچنین یک سری رویداد داخل برنامه‌ی کاری گنجانده شده‌اند که هدف‌شان داوری توانایی‌های آی (این رویدادها برایتان پول به ارمغان می‌آورند) و جایگاه او به‌عنوان یک آیدول است (اگر دلتان بخواهد، می‌توانید رویدادهای بیشتری را برنامه‌ریزی کنید). همچنین گاهی فرصتی برایتان پیش می‌آید تا مستقیماً با آی گفتگو کنید، به سوال‌هایش پاسخ دهید و نظرش را درباره‌ی مسائل مختلف بشنوید (این انتخاب‌ها نظر او را نسبت به شما و توانایی‌اش را در احساس کردن حس‌های مختلف تغییر می‌دهند). با توجه به این‌که آی یک اندروید است، می‌توانید با استفاده از پولی که به دست می‌آورید، اجزای داخل «سرش» را ارتقا دهید. با این کار، طول عمر باتری او، توانایی‌اش در صحبت کردن، توانایی‌های حرکتی و… را افزایش می‌دهید.

چالش اصلی نهفته در بازی این است که از آی به‌درستی مراقبت کنید، چون هر فعالیت – بسته به زمانی که می‌گیرد – روی بدن مکانیکی او استرس وارد می‌کند و باتری‌اش را کاهش می‌دهد. انتخاب کردن روتین درست برای او بسیار مهم است. مثلاً تمرینی ساده و کوتاه شاید عملکرد او را خیلی بهبود نبخشد، ولی منابع کمتری هم مصرف می‌کند. از طرف دیگر، تعیین تمارین سخت برای پنج روز متمادی بیشترین تجربه و بهبود را برای او فراهم می‌کند، ولی ممکن است او پیش از یک کنسرت بزرگ به‌شدت خسته شود. با توجه به سوژه‌ی «اولین حضور ۲۱»، شاید این بازی دامنه‌ی مخاطب محدودی داشته باشد و لذت بردن از بازی بدون این‌که کامل ژاپنی بلد باشید سخت است (حداقل بازی منوهای انگلیسی دارد)، ولی این بازی جزو شبیه‌سازهای خوب در سبک خودش است. آیا در نهایت آی آیدولی باوقار از در خواهد آمد یا آیدولی پرکار یا چیزی بین این دو؟ همه‌چیز به انتخاب‌های شما بستگی دارد.

۹. کاراملا (Charamela)

سال انتشار: ۱۹۹۹

«کاراملا» اساساً یک بازی تبلیغاتی برای شرکت نودل میوجو (Myojo) است که به شما اجازه می‌دهد در نقش عمو کارامِلا، ماسکوت معروف شرکت، به چندین محله در یک شهر ژاپنی در دهه‌ی ۵۰ و ۶۰ سر بزنید (می‌توانید او و سبد خریدش را روی بسته‌های این شرکت برای محصولاتش ببینید) و با استفاده از سبد رامنی که کاراملا پشت سرش حمل می‌کند، به دست مردم رامن‌های باکیفیت برسانید و در این مسیر، هم در کار خود بهترین شوید و هم برند میوجو را سربلند کنید. این بازی دوبعدی است و در آن پس‌زمینه طوری‌که انگار روی یک قرقره قرار داشته باشد حرکت می‌کند و مسیرهای انشعابی نیز هرکدام به دیگر قسمت‌های محله یا نقشه‌ی شهر منتهی می‌شوند.

بازی عمیق‌تر از این است که صرفاً زنگوله را بزنید تا مشتریان را به خود جلب کنید. هرچه بیشتر با مردمی که دور و برتان راه می‌روند و وضعیت ناحیه‌ای که در آن هستید آشنا شوید، جمعیت آدم‌هایی که به خود جلب می‌کنید بزرگ‌تر می‌شود. هرکدام از آن‌ها هم بسته به سلیقه‌یشان حاضرند سر کیسه را بیشتر شل کنند. اگر از یک دستورالعمل غذا بیش‌ازحد استفاده کنید، ممکن است مردم از آن خسته شوند. گاهی هم اصلاً از دستورالعمل‌تان خوششان نمی‌آید و مجبور می‌شوید آن را عوض کنید. برای انجام این کار، می‌توانید از فروشنده‌های مختلف مواد اولیه بخرید و دستورالعمل‌های جدید  یاد بگیرید. اگر عملکردتان خوب باشد، شاید حتی یک اسپانسر برایتان پیدا شود. یک سری شخصیت غیرقابل‌بازی مهم هم هستند که اگر بخواهید، می‌توانید از راه تجارت خود به آن‌ها کمک بکنید.

۸. کراکت! کیندان نو کینکا باکس (Croket! Kindan no Kinka Box)

سال انتشار: ۲۰۰۳

اگر نقشه‌های «پوکمون» را با سیستم مبارزه‌ی «سنگ قدرت» (Power Stone)‌ ترکیب کنید، نتیجه‌ی آن می‌شود چیزی شبیه به «کراکت!». در دنیای کراکت، یک سری کاشی طلایی جادویی به نام کینکاها (Kinkas) وجود دارند و اگر یک نفر بانک کینکای خود را با این کاشی‌ها پر کند، یک جادوگر ظاهر می‌شود و یکی از آرزوهایش را برآورده می‌کند. کسانی‌که بیشترین انگیزه را برای جمع‌آوری کینکاها دارند بانک‌دار (Banker) خطاب می‌شوند. کراکت نخستین بانک‌داری است که در نقش او بازی می‌کنید و او امیدوار است که بتواند پدر از دست‌رفته‌اش را از دنیای مردگان برگرداند.

وقتی در حال حرکت در نقشه هستید تا آیتم و عناصر مهم دیگر (که ممکن است در نبرد بعدی‌تان کمک‌حال‌تان باشند یا برعکس، دست‌وپایتان را بگیرند) را پیدا کنید، کراکت به بانک‌دارهای دیگر برخورد می‌کند و باید در نبردی پرفرازونشیب آن‌ها را شکست دهد. زمین‌های مبارزه‌ی بازی با عناصر خطرناک بسیاری همچون مواد مذاب و واگن معدن پر شده‌اند و هر بار که یک مبارز ضربه‌ای دریافت کند، تعدادی از کینکاهایش را از دست می‌دهد. کراکت حمله‌ای ضعیف و قوی، یک سری ضربات خاص و دو ضربه‌ی ویژه دارد که هرکدام با یک سری نوار معیاربندی شده‌اند. هرگاه که او کانکای کافی به دست بیاورد، ناحیه‌ی بعدی باز می‌شود. همچنین کراکت با کسب تجربه می‌تواند قابلیت‌هایش را ارتقا دهد. هرچه در بازی جلوتر می‌روید، یک سری مینی‌گیم و شخصیت جدید برای بازی کردن باز می‌شوند.

۷. یواف‌او: یک روز از زندگی (UFO: A Day in the Life)

سال انتشار: ۱۹۹۹

«یواف‌او» یک ماموریت نجات است که در آن آدم‌فضایی‌ای که در کنترل شماست، باید ۵۰تا از اعضای گمشده‌ی گونه‌اش را پیدا کند. در این بازی اسپرایت‌های دوبعدی روی رندرهای دوبعدی قرار گرفته‌اند، ولی سازندگان موفق شده‌اند تصوری از عمق به وجود بیاورند و بیشتر عناصر بازی هم نسبتاً واقع‌گرایانه‌اند. پس از بخش افتتاحیه‌ی بازی که گویی از طوماری بی‌انتها از حروف هیراگانا و کاتاکانا تشکیل شده، پل ورودی سفینه‌یتان باز می‌شود و از آنجا می‌توانید به نواحی مختلف (صفحه‌ی ماموریت، بخش مخابرات، صندلی کاپیتان و…) سر بزنید تا اطلاعات جدید به دست آورید. وقتی ماموریت اول را قبول کنید، می‌توانید وارد سطح سیاره شوید.

«یواف‌او» ترکیبی از سبک پازل و ماجرایی است و در آن تمرکز اصلی استفاده از یک دوربین است. بقیه‌ی آدم‌فضایی‌ها در زمین نامریی به نظر می‌رسند، ولی در مکان‌هایی در ظاهر عادی مخفی شده‌اند. اگر بتوانید آن‌ها را پیدا کنید و در زمان محدود و با فیلم‌های عکاسی محدود از آن‌ها عکسی قابل‌قبول بگیرید، می‌توانید به سفینه‌ی اصلی برگردید و از یکی از آدم‌فضایی‌های بزرگ‌تر درخواست کنید تا عکس را برایتان ظاهر کند. وقتی همه‌ی عکس‌های موردنیاز برای آن آدم‌فضایی را بگیرید، می‌توانید او را نجات دهید. نجات موفقیت‌آمیز یک آدم‌فضایی، فضاهای جدیدی را برای اکتشاف باز می‌کند. «یواف‌او» چند آدم‌فضایی مخفی دارد که با پیدا کردنشان، راه‌های مخفی دیگری بازی می‌شوند و در بخش پایانی، بسته به تعداد بمب‌هایی که پیدا کرده‌اید، یک پایان خوب یا بد برایتان نمایش داده می‌شود.

۶. زن آتشین ماتویگومی (Fire Woman Matoigumi)

سال انتشار: ۱۹۹۶

هرکس که اهل تماشا کردن انیمه باشد، از داستان این بازی لذت خواهد برد. قهرمان بازی دانش‌آموزی است که به‌عنوان یک دانش‌آموز خارجی سال‌اولی، دومی یا سومی مذکر به دبیرستان شیروساگی آمده است و در روز اول زورگویی را می‌بیند که در حال اذیت کردن یک دختر است. وقتی تلاش می‌کند دختر را نجات دهد، زورگو او را کتک می‌زند و سه دختر – که به باشگاه ماتویگومی مدرسه تعلق دارند – او را نجات می‌دهند. این سه دختر توانایی زیادی در هنرهای رزمی دارند و این پسر تصمیم می‌گیرد به باشگاه آن‌ها بپیوندد تا از راه نجات دادن مردم از مخمصه، دل آن‌ها را به دست بیاورد.

«زن آتشین» یک بازی نقش‌آفرینی/شبیه‌ساز رابطه (Dating Sim) با اسپرایت‌های دوبعدی است که در آن در آخر بازی، آن دختری که بیشتر از بقیه از شما خوشش بیاید، به شما می‌رسد. بخش شبیه‌ساز رابطه‌ی بازی برنامه‌ی درسی و میزان علاقه‌ی هر دختر به شما را ردیابی می‌کند. شما می‌توانید با انجام فعالیت‌هایی که آن‌ها دوست دارند، به خاطر سپردن تاریخ تولدشان، قدم زدن با آن‌ها تا خانه و… علاقه‌یشان را به خودتان افزایش دهید، اما موثرترین روش نجات دادن آن‌ها از دردسر است و اینجاست که بخش نفش‌آفرینی بازی مطرح می‌شود.

قهرمان بازی با انجام فعالیت‌هایی چون بسکتبال بازی کردن یا شرکت در کلاس‌ها مهارت‌های جدید یاد می‌گیرد و مهارت‌های پیشین را بهبود می‌بخشد، نه از راه ترازگیری از راه جنگیدن در نبردهای تصادفی که در بیشتر بازی‌های نقش‌آفرینی شاهدش هستیم (هرچند که حال‌وهوای بازی شباهت زیادی به بازی‌های نقش‌آفرینی کلاسیک دارد). مبارزات بازی فقط موقعی اتفاق می‌افتند که در حال نجات یکی از دخترها هستید (وقتی دختری به دردسر بیفتد، عکس او روی GPS بازی به عرق کردن می‌افتد) و این بخش‌ها نیز مستقیماً به داستان بازی مربوط هستند. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید چه‌کسی را در چه‌موقعی نجات دهید. مبارزات بازی به‌شکل سیستمی نوبتی و زمان‌بندی‌شده اتفاق می‌افتد که در بستر آن‌ها باید فرمان درست برای حمله را اجرا کنید (مثل سیبین (Sabin) در «فاینال فانتزی ۶»).

۵. مد پنیک کوستر (Mad Panic Coaster)

سال انتشار: ۱۹۹۷

«مد پنیک کوستر» شبیه به کابوسی است که احتمالاً یک نفر در دنیا درباره‌ی شهربازی‌ها دیده است. این یک بازی مسابقه‌ای است، اما در آن به جای ماشین یا موتور راندن، ترن هوایی شهر بازی را می‌رانید! ماندن روی مسیرهای پرپیچ‌وخم بازی – که باید سه دور پشت‌سرشان بگذارید – سخت است و موانعی به بازی اضافه شده که چالش را سخت‌تر می‌کند. دو راننده‌ی دوبعدی که در اختیار شماست، یک سری شیء پرتابی نارنجی و کوچک در اختیار دارند که می‌توانند آن‌ها را به سمت دشمنان عجیب‌وغریبی که پدیدار می‌شوند پرتاب کنند، ولی در این بازی واکنش‌های لحظه‌ای حرف اول را می‌زند، نه مبارزه.

هر مسیر چینش و حال‌وهوای زیباشناسانه‌ی متفاوت دارد، پر از چاله و مانع است و در قالب گرافیکی سه‌بعدی و زمخت به تصویر کشیده. اگر هدف سازندگان این بوده که وقتی بازیکن به انتهای مسیر می‌رسد، احساس راحتی کند و احساس کند باری بزرگ و استرس‌زا از دوشش برداشته شده، در انجام این کار بسیار موفق شده‌اند. دشمنان و دیگر شخصیت‌های ساکن در محیط بامزه و گاهی‌اوقات سبک‌سرانه‌اند (مثلاً جانوران بامزه و ترسناک هالووینی) و از بین آن‌ها می‌توان به یک زامبی اشاره کرد که در حال حمام آفتاب گرفتن است و از پشت صفحه‌ی ادامه برای شما کُری می‌خواند. مطمئن باشید قرار است دفعات زیادی او را ببینید، بنابراین سعی کنید اعصاب‌تان خرد نشود و از مسابقه‌ی پرتنش و هیجان‌انگیز با ترن هوایی لذت ببرید.

۴. یاکیتوری موسومه: سوگو اوده هانجوکی (Yakitori Musume: Sugo Ude Hanjouki)

سال انتشار: ۲۰۰۲

«یاکیتوری موسومه» یک بازی پازل ساده است که در یک رستوران یاکیتوری (رستوران مرغ گریل‌شده/به‌‌سیخ کشیده شده به سبک ژاپنی) واقع شده است. کار شما این است که نیازهای هر مشتری را برطرف کنید تا مهارت‌های پخت‌وپز جدید یاد بگیرید، اسباب و اثاثیه‌ی کاربردی و اشیاء تزیینی جدید برای تجهیز کردن و دکور رستوران به دست بیاورید و به‌طور کلی بتوانید رستوران را باز نگه دارید. داستان بازی از این قرار است که پس از مرگ صاحب رستوران – که چندان در کارش موفق نبوده – مسئولیت مدیریت آنجا روی دوش دخترش می‌افتد. البته جای نگرانی نیست، چون پدر او در قالب یک جوجه (!) به زندگی برگشته و حالا این دو به هم ملحق می‌شوند تا دوباره شانس خودشان را با رستوران امتحان کنند (اگر دنبال یک بازی ساده‌تر در این سبک هستید، «Gourmet Action Game: Manpuku!! Nabe Kazoku» یا «Yakiniku Bugyou» را امتحان کنید).

در این بازی، هدف این است که مرغ‌های در حال پختن را باد بزنید تا بپزند و از سوختن‌شان جلوگیری کنید (با فشار دادن دکمه‌ی مربع، یک شکلک ظاهر می‌شود که آماده بودن یا نبودن غذا را بهتان اطلاع می‌دهد). بازی محدودیت زمانی دارد و بهتر است قبل از به پایان رسیدن نوار یک مشتری غذایش را را سرو کنید تا غذایی آماده به دستش برسد. اگر موفق به این کار شوید، می‌توانید به مرحله‌ی بعد بروید و مهارت‌های آشپزی جدید و اشیاء تزیینی و کاربردی جدید برای رستوران به دست بیاورید. می‌توانید با نگاه کردن به دستورالعمل‌ها و کتاب‌های آشپزی‌تان، عکس هر غذا را در حالت ایده‌آلش ببینید و بخش آموزشی بازی را با پدر جوجه‌شده‌یتان پشت‌سر بگذارید تا بازی کردن را یاد بگیرید. با وجود ساده بودن، «یاکیتوری موسومه» به‌اندازه‌ی بازی‌هایی چون «برگر برگر» (Burger Burger) اعتیادآور است.

۳. اوه نه!‌ (Oh No!)

سال انتشار: ۲۰۰۰

شخصیت‌های اصلی بازی «اوه، نه!»، دوقلوهایی بیش‌فعال و برادرهای کوچک‌ترشان از خانواده‌ای هستند که همه‌ی اعضای آن مشکل نگه داشتن ادرار دارند و باید در طول شهر راه بیفتند و مینی‌گیم‌های مختلف انجام دهند. بخش اول هر مرحله روی یک مسیر خطی (On Rails) دنبال می‌‌شود و در آن باید داخل خیابانی شلوغ پیش بروید و برگر جمع کنید تا از خالی شدن نوار سلامتی‌تان جلوگیری کنید. همزمان باید شخصیت‌ها را داخل یک صف قرار دهید و موقعیت‌شان را تنظیم کنید تا بتوانند از روی موانع بپرند.

اگر شما از برادران‌تان بیش‌ازحد جلو بزنید، شکست می‌خورید و اگر یک نفر داخل یک چاله بیفتد (یا ماشین به او بزند)، شما هم به سرنوشت او دچار می‌شوید. در انتهای هر محله، شاهد یک مینی‌گیم هستیم، مثلاً یک مینی‌گیم رقص که باید با ریتمی خاص آن را جلو ببرید. شخصیت‌ها مدل‌های دوبعدی صاف و مقوامانند روی محیط‌های سه‌بعدی هستند. همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، بازی بسیار عجیب‌غریب است (حدس می‌زنم حتی اگر ژاپنی بلد باشید)، ولی گیم‌پلی آن در حدی متنوع و مفرح است که ارزش یک بار بازی کردن را دارد. همچنین بازی چند حالت چندنفره که در آن دختران علیه پسران قرار می‌گیرند (مثل حالت مبارزه و حالت عشق) دارد که مدت زمان بازی را افزایش می‌دهند.

۲. نیجیرو داج‌بال: اتومه-تاچی نو سیشون (Nijiiro Dodgeball: Otome-tachi no Seishun)

سال انتشار: ۲۰۰۲

«نیجیرو داج‌بال» هم مثل «سوپر داج‌بال» عناصر پایه‌ی یک بازی ورزشی – یعنی وسطی یا Dodgeball – را با عناصر شبیه‌ساز رابطه ترکیب کرده است. گرافیک بازی روی یک کنسول ۱۶ بیتی بسیار مناسب به نظر می‌رسید و درجه‌سختی بازی نیز نسبتاً آسان است، ولی بازی سرگرم‌کننده است، از «آل‌استار اسلمین داج‌بال» (All-Star Slammin’ Dodge Ball) به‌مراتب بهتر است و سنت ساختن بازی‌های وسطی در ژاپن را ادامه داد. در دنیای نیجیرو وسطی به چنان بازی پرطرفداری تبدیل شده که لیگ‌های حرفه‌ای حول محور آن شکل گرفته‌اند.

در این بازی، باید از بین چهار مربی، یکی را انتخاب کنید تا یک تیم وسطی چهارنفره‌ی بانوان را در لیگ ونوس علیه شش تیم دیگر هدایت کنید (طراح همه‌ی تیم‌ها، هنرمندان محبوب انیمه/مانگا هستند). سپس باید سعی کنید بین مهارت ورزشی در عرصه‌ی رقابت و تعامل‌های احساسی بین خودتان و اعضای تیم تعادل برقرار کنید. این تعامل‌ها ممکن است روی عملکرد تیم‌تان تاثیر مثبت یا منفی بگذارد، چون با توجه به انتخاب‌های شما، ممکن است بازیکنان مهارت‌های جدید یاد بگیرند یا حاضر نشوند با هم درست همکاری کنند. غیر از این موارد، گیم‌پلی بازی بسیار شبیه به بازی‌های وسطی دیگر است و در آن حرکاتی چون شتاب گرفتن، پریدن و ترفندهای ویژه برای خالی کردن نوار استقامت اعضای تیم مقابل و بردن بازی در نظر گرفته شده است. بازی یک حالت بازی دیگر هم دارد که در آن می‌توانید از بین ۱۰ تیم یکی را انتخاب و علیه تیم‌های دیگر بازی کنید.

۱. Lattice: 200EC7

سال انتشار: ۲۰۰۰

هواداران بازی «رز» (Rez) باید بازی پازل/شوتر «لتیس» را امتحان کنند. با این‌که «لتیس» برخلاف «رز» حول محور موسیقی نمی‌چرخد، حال‌وهوای کلی آن‌ها شبیه به هم است. هر مرحله از ریلی چهاروجهی تشکیل شده که از زاویه‌ی دید اول‌شخص با سرعت زیاد در آن حرکت می‌کنید. در بعضی نقاط دیوارها، اشیاء و دشمنان راه این ریل را سد کرده‌اند و شما باید گوی آبی را پیدا کنید تا با آن دیوارها را باز کنید یا با رفتن به جهت دیگری از ریل از برخورد به دیوارها پرهیز کنید. می‌توانید به دشمنان شلیک کنید و هدف‌گیری با دکمه‌ی L1 و R1 انجام می‌شود، هرچند تیراندازی به دشمنان گاهی ضرب‌آهنگ بازی را (که در حالت عادی سرسام‌آور است) پایین می‌آورد.

گاهی ریل به چند انشعاب تقسیم می‌شود تا شما را وارد مسیر متفاوتی کند و گاهی ممکن است دور خودتان بچرخید. خوشبختانه بازی رابط کاربری جانداری دارد و روی آن می‌توانید نوار سلامتی/انرژی، جان‌های باقی‌مانده و موقعیت نسبی‌تان در امتداد ریل را ببینید. اگر موفق شوید تمام سمبل‌های لتیس را در هر مرحله پیدا کنید (سمبل‌های مرموزی که در امتداد ریل مخفی شده‌اند)، به مرحله‌ی بعد راه پیدا می‌کنید. اگر از «لتیس» خوشتان آمد، پیشنهاد می‌کنم بازی «iS: Internal Section) را نیز از فهرست پایین امتحان کنید.

در بالا تعدادی از عجیب‌ترین بازی‌های پلی‌استیشن ۱ که فقط به زبان ژاپنی قابل‌بازی‌اند و تعیین کردن ژانرشان کار راحتی نیست معرفی شدند. در ادامه تعدادی بازی عجیب‌وغریب ژاپنی دیگر را نام می‌بریم که در فهرست بالا مجالی برای پرداختن بهشان نبود.

• WakuPuyo Dungeon Ketteiban (یک بازی سیاه‌چاله‌پیمای عالی با گرافیک رنگارنگ)
• Yoshimoto Muchicco Dai-kessen
• Tsuri Baka Nisshi (یک بازی ماهی‌گیری رقابتی که بر پایه‌ی مانگا/انیمه/نمایشی محبوب به همین نام ساخته شده است)
• DamDam StompLand
• Ippatsu Gyakuten: Keiba Keirin Pachinko Pachi-Slot Mahjong
• Astronoka
• Kurukuru Marumaru (یک بازی شبیه‌ساز آموزش رانندگی!)
• Captain Love!!
• Boku no Natsuyasumi: Summer Holiday 20th Century
  Gochachiru
• TIZ: Tokyo Insect Zoo
• Yakiniku Bugyou
• iS: Internal Section
• Hakai Ou: King of Crusher
• Salary Man Champ: Tatakau Salary Man
  Toshinden Card Quest
• Ore no Ryouri
• Mighty Hits
• Tennis no Oji-Sama: Sweat & Tears (ترکیب درام قانونی با ورزش تنیس)
• Bishi Bashi Special (مجموعه)
• Kaettekita Cyborg Kuro-Chan (یک گربه‌ی بامزه را انتخاب کنید و در این بازی کلون «کونترا» (Contra) دیوانه‌بازی دربیاورید!)
• The Drugstore (در این بازی می‌توانید مغازه‌ی خود را مدیریت کنید؛ هرچند شاید عنوانش غلط‌انداز باشد)

منبع: GameFAQs