بهترین فیلم‌های نائومی واتس؛ از «جاده مالهالند» تا «۲۱ گرم»

نائومی واتس در فیلم‌های تحسین‌شده بسیاری حضور داشته است؛ آثاری که بدون تاثیرِ قدرت بازی او، شاید کم‌وبیش عقیم یا حداقل به شکل دیگری بودند. انتخاب او از همان اول این بود که به جای بازی در فیلم های کم‌ارزش و تجاری، به نقش های بسنده کند که هرچقدر هم چالش‌برانگیز باشند، اما فقط علاقه‌اش در هنر را پیش ببرند. در این مطلب به 10 مورد از بهترین فیلم‌های نائومی واتس می‌پردازیم که همگی یک بازنمایی از هوش و خلاقیت‌های این هنرمند به شمار می‌روند.

10 نقش‌آفرینی ماندگار نائومی واتس که باید ببینید

10- بازی منصفانه (Fair Game)

• محصول: 2010
• کارگردان: داگ لیمان
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.8 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 78 از 100

در هسته‌ی مرکزیِ درام موفق «بازی منصفانه»، رویدادهایی پیرامون توطئه‌ها و افشاگری‌ها کار داستان را در دست می‌گیرند. اما تنها قصه‌ی خوش‌ریتم آن نیست که اثر را عمیق نشان می‌دهد، بلکه نقش‌آفرینی نائومی واتس -در شخصیت یک مقام بلندپایه دولت ایالات متحده است- که یک‌تنه بار اصلی پیش‌روی داستان را به دوش می‌کشد و کاملا ماهرانه تمام خصوصیات این شخصیت را به جذابیت اصلی فیلم بدل می‌کند. «بازی منصفانه» در قالبِ اتفاقات سیاسی یک محرکه‌ی مهم می‌سازد و بدین ترتیب بر مسائل و فشارهایی که در ازدواج نائومی واتس و شان پن است، نقطه‌ی عطف داستان خود را جلا می‌دهد. شیمی قوی و حساب‌شده‌ واتس در این نقش، سبب شده تا نقشی قابل تماشا و منحصربه‌فرد را در کارنامه کاری‌اش ثبت کند.

9- قلب من هاکبی (I Heart Huckabees)

• محصول: 2004
• کارگردان: دیوید او. راسل
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.5 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 63 از 100

بی‌گمان یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های واتس «قلب من هاکبی» به شمار می‌رود. این فیلم فضای طنزآمیزی را در بستر یک شیوه‌ی داستان‌گویی متفاوت (اما تماشایی و سرگرم‌کننده) و با کمک شخصیت‌‌پردازی‌هایی بدیع به دو کارآگاهی می‌پردازد که مدعی هستند، توانایی این را دارند تا مشکلات و بحران‌های درونی انسان‌ها را حل کنند. دریچه‌ نگاه فیلم‌ساز به دنیای طنز آنقدر پیچیده و ناملوس است که شاید واتس هرگز در هیچ اثری به این اندازه عجیب‌وغریب بازی نکرده است. همین موضوع، پرچم متمایزترین فیلم‌های این بازیگر را همواره بالا نگه‌داشته است و از طرفی هم شاید نتوان گفت جز بهترین فیلم‌های نائومی واتس است!

8- کینگ کونگ (King Kong)

• محصول: 2005
• کارگردان: پیتر جکسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 84 از 100

به طور مشخص واتس بازیگر سخت‌پسندی‌ست و درنهایت هم همیشه نقش‌های پرچالشی را انتخاب می‌کند. سینمایی «کینگ کونگ» که یک اقتباس خارق‌العاده از فیلمی به همین نام در سال 1933 است، تقریبا برای نائومی واتس کشمکش‌های بسیاری را به وجود آورد؛ کشمکش‌هایی که سرشار از جزئیاتی ریز تا درشت بود. به عنوان مثال، دو مورد از مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی این هنرمند، نخست ارائه‌ی یک بازی بی‌نقص و عالی به حساب می‌آمد، زیرا تحت‌هر شرایطی نقش پیشینِ همین شخصیت در زمان خود به طرز باورنکردنی‌ای کم‌نظیر و ماندگار بود. همچنین از طرفی واتس باید تبادل رفتاری میان خودش و بازیگر نقش مقابل را به شکلی در یک ساختارِ درستِ کنش و واکنش قرار می‌داد که مخاطب ذره‌ای احساس نکند که ارتباط آن‌ها، مصنوعی و غیرقابل‌لمس است. بنابراین به گردش درآوردن لحظه‌به‌لحظه‌ی صحنه‌ها با استادی تمام انجام شده است.

7- حلقه (The Ring)

• محصول: 2002
• کارگردان: گور وربینسکی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.1 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 71 از 100

ساختمان یک فیلم اقتباس شده زمانی ساخته می‌شود که گروهی از بازیگران کاردرست بتوانند به خوبی نقش‌های پیشین را مجددا احیا کنند و ویژگی‌های نقش خود را تمام‌عیار به اثر ترجمه کنند که قطعا در نبود چنین چیزی، این ساختمان فرور می‌ریزد. فیلم «حلقه» اقتباسی از یک کلاسیک دوست‌داشتنی است که ضرورت موفقیت آن تنها به بازی شخصیتی به نام ریچل وصل بود که امور و اتفاقات را در مواجهه با پدیده‌های ترسناک در یک استانداردِ کارآمدی قرار می‌داد. درواقع یعنی هرچیزی که به شکلی نمادین و سمبلیک می‌توانست وحشت منحصربه‌فردی را بازنمایی کند با بازی خیره‌کننده‌ی واتس امکان‌پذیر شد. بدین منظور در بهترین فیلم‌های نائومی واتس، «حلقه» زمزمه‌گر نوایِ مهارت و هوش بالای این هنرمند است.

6- تا وقتی جوانیم (While We’re Young)

• محصول: 2015
• کارگردان: نوآ بامباک
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.3 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 84 از 100

در «تا وقتی جوانیم» زمانی که یک بیننده‌ حال‌وهوا و سن‌‌اش به کاراکتر‌ها نزدیک باشد، درون نگاه همان شخصیت باقی می‌ماند و سپس از طریق جهان‌بینی مختصِ به کاراکتر موردنظر، همه چیز را می‌بیند و می‌فهمد و صدالبته که تقریبا همین خصوصیت کلیدی توانسته‌ از ویژگی‌های جالب فیلم نوآ بامباک محسوب ‌شود. واتس و بن استیلر در این فیلم نقش زوجی را ایفا می‌کنند که پس از آشنایی با همسایه‌های جدید‌شان دربرابر چالش‌های تامل‌برانگیزی قرار می‌گیرند و این‌گونه راه را به سوی درک ذاتی برخی چیزهای اساسی در زندگی می‌برند. این اثر حواس و ذهن را فرامی‌خواند و با محسور کردن آن، کاوشی هوشمندانه در تفاوت‌های نسلی، باورها و غیره انجام می‌دهد.

5- قول‌های شرقی (Eastern Promises)

• محصول: 2007
• کارگردان: دیوید کراننبرگ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 89 از 100

یکی از بهترین فیلم‌های نائومی واتس، جواهر دیوید کراننبرگ، یعنی «قول‌های شرقی» است. واتس با به نمایش گذاشتن شخصیت یک پرستار که کاملا اتفاقی، درگیر ماجراهایی بزرگ می‌شود، جنونی خونین و سیاه، البته به همان اندازه اتفاقی را نشان می‌دهد و در دنیای مافیاها، مخاطب را مغلوب قصه‌ای می‌کند که بازگشت از آن هم ترسناک است! درک اهمیت روابط فرمیک و صوری در بازی واتس بر چند معنا بودن وجهه‌های مختلف بازیگری او تاکید دارد. حس‌وحال تک‌تک جزئیاتِ شیوه‌ برخورد و واکنش‌‌هایِ کاراکتری که نائومی درون‌اش غرق شده نیز هرگز به سرعت از بین نمی‌رود و حتی در گذر زمان هم محو نمی‌شود. بنابراین ما شاهد نقشی ماندگار و بسیار تاثیرگذار هستیم؛ از آن‌هایی که رد عواطف و احساساتی که دریافت کرده‌ایم را فعلا‌فعلا‌ها در روان‌مان باقی می‌گذارد.

4- غیرممکن (The Impossible)

• محصول: 2012
• کارگردان: خوان آنتونیو بایونا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.5 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 82 از 100

فیلم «غیرممکن» براساس تجربه‌ شخصی سفرِ ماریا بلون و خانواده‌اش در سال 2004 ساخته شده است که به طرز وحشتناکی درگیر سونامی اقیانوس هند می‌شوند. این اثر دروازه‌ای روشن به سوی چالش‌های‌ست که ما را مجاب می‌کند تا دربرابر رخدادها در یک پیوند و اشتراکی محکم برای نجات خود و اطرافیان‌مان تلاش کنیم. واتس توانست در یک وجه بصری هوشمندانه، احساسات عمیق مادری که فرزندان‌اش ‌در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند را انتقال دهد. شاهکار خوان آنتونیو بایونا، یکی از شایسته‌ترین و بهترین فیلم‌های نائومی واتس به شمار می‌رود. او در این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن، نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و همچنین جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش اول زن شد.

3- 21 گرم (21 Grams)

• محصول: 2003
• کارگردان: الخاندرو گونسالس اینیاریتو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 80 از 100

«21 گرم» دومین قسمت از سه‌گانه‌ی اعجاب‌انگیز الخاندرو گونسالس اینیاریتو محسوب می‌شود. در ناپیوستگی زمان و با درهَم ریختگی خط روایی و البته برش‌هایی نامنظم از لحظه‌های نفس‌گیر، داستانِ زندگی‌هایی به تصویر کشیده می‌شود که هرکدام بر سر رویدادهای عجیبِ زندگی‌شان درمقابل پرسش‌های معنادار و عمیقی قرار می‌گیرند. آن‌ها راه خود را درون فرازوفرودهایی چالش‌برانگیز و آمیخته در عواطفی ملموس پیش می‌گیرند تا به جهانی رنگ ببخشند که سرشار از تاملات اندیشمندانه‌ی انسانی و یا شاید معنوی ا‌ست! در بین تمام بهترین فیلم‌های نائومی واتس، «21 گرم» بیشتر از همه سر زبان‌هاست. واتس در اثر خلاقانه اینیاریتو، شخصیتی که در قلب داستان وجود دارد را با هوش و توانایی‌های خود به تنهایی و بدون هیچ افراطی در فرم‌پردازی‌های بیانی و تصویری به یک کاراکتر فراموش‌ناشدنی بدل می‌کند.

2- بردمن (Birdman)

• محصول: 2014
• کارگردان: الخاندرو گونسالس اینیاریتو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.7 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 91 از 100

یکی از دیگر از همکارهای نائومی واتس با اینیاریتو، فیلم «بردمن» یا «فضیلت غیرمنتظره‌ی جهل» به شمار می‌رود. اثری جاه‌طلبانه که در هشتادوهفتمین دوره جوایز اسکار از میان 9 نامزدی، موفق به دریافت 4 جایزه اسکار شد. این فیلم یک کمدی درخشان از نمایش حقیقت‌ها و ارزش‌های جالب‌توجه پیرامون هنرمندی است که می‌خواهد با استفاده از اجرای یک تئاتر، مجددا به شهرت برسد. اگرچه واتس تقریبا کم‌ترین حضور را در اثر داشته است اما نقش کلیدی و اثرگذار آن به عنوان حیاتی‌ترین کاراکتر نیز احساس می‌شود. درواقع او در برخی از صحنه‌ها با قدم گذاشتن در مرز مشخصی از انتقال احساسات و عواطف دوگانه و متقابل، حقیقتا شخصیت بی‌نظیری از خود برجای می‌گذارد.

1- جاده مالهالند (Mulholland Drive)

• محصول:2001
• کارگردان: دیوید لینچ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.9 از 10
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 84 از 100

محال است که اهل سینما باشید و این اثر جاودانه‌‌ی دیوید لینچ را ندیده باشید. «جاده مالهالند» بیانگر شکوهِ تمام‌وکمال یک هنرمند نابغه است؛ فیلمی سرشار از خلاقیت محض و نگاه بصری کم‌نظیر لینچِ شیفته‌ی سورئال‌! قوه‌ی‌تخیل این کارگردان بی‌مثال در جاده‌ای توفق کرد که نمونه‌ی آن را قطعا در سینما خیلی کم دیده‌ایم. لینچ جایگاه روانی بیش‌ازاندازه مختص به خود را داشت که نتیجه‌‌اش هم می‌شد همان جهان‌بینی منحصربه‌فردی که در آثارش انتقال می‌داد. بنابراین بازیگرانی که در فیلم‌های او حضور داشتند، هرگز با شخصیت‌های آشنایی طرف نبودند. درواقع نقش‌ها به همان اندازه که پیچیده بودند -به همان اندازه خاص دیده می‌شدند- اما بازهم نه از آن خاص‌ها که فقط متفاوت بودن‌شان را در چشم بیننده فرو می‌برند! یعنی علاوه بر اینکه هیچ‌جوره در جایی دیگر مانند آن‌ها و داستان‌هایی که در بطن زندگی‌شان پیش می‌رفت نیز وجود نداشت -از سطح تا زیر سطح- همگی توامان بازتابی از جهان بصری اندیشمندانه‌ی بودند که به طرز باورنکردنی خلاقانه و نوآورانه به تصویر کشیده می‌شدند. «جاده مالهالند» یکی از درخشان‌ترین و بهترین فیلم‌های نائومی واتس به عنوان بازیگر است. زیرا اگر همین تفسیر‌وتعابیر را در نظر بگیریم، این هنرمند توانست از عهده‌ی نقشی برآید که شاید هر شخصی نمی‌توانست. او در جهانی غوطه‌ور شد که فقط نیاز به پیوند خوردن هوش خودش و کارگردان داشت!

منبع: collider