چگونه مسدود کردن روسیه از دریای سیاه توسط ترکیه به کشورهای بی طرف آسیب می رساند

دانشگاه مدیپول استانبول
16 فوریه—کشتی گشت زنی پروژه 22160 نیروی دریایی روسیه دیمیتری روگاچف 375 از تنگه بسفر عبور می کند… [+] تنگه در مسیر دریای سیاه از گذشته استانبول به عنوان مسجد سلیمانیه در پشت آن در 16 فوریه 2022 دیده می شود. (عکس از اوزان) KOSE / AFP) (عکس از OZAN KOSE/AFP از طریق Getty Images)
خبرگزاری فرانسه از طریق Getty Images اقدام تعادلی ترکیه بین روسیه و ناتو در حال سقوط است.
ترکیه از روابط قوی با همسایگان دریایی خود روسیه و اوکراین که بزرگترین تامین کنندگان غلات آن هستند، برخوردار است. روسیه تامین کننده اصلی انرژی ترکیه است. ترکیه به یک سامانه دفاع هوایی ساخت روسیه دست یافته است که خشم اعضای ناتو را برانگیخته است. این در حالی است که ترکیه با ارسال پهپادهای مسلح به اوکراین، مسکو را ناراحت کرده است. ترکیه خواستار توقف خصومت های روسیه شده است، اما از رای گیری در 25 فوریه مبنی بر تعلیق عضویت روسیه در اکثر ارگان های شورای اروپا خودداری کرد.
روز دوشنبه تحت فشار اوکراین، ترکیه قانون بین‌المللی را اجرا کرد که به موجب آن می‌توان از ورود کشتی‌های جنگی روسیه به دریای سیاه جلوگیری کرد. در حالی که ایالات متحده از این اقدام استقبال کرده است، استدلال ترکیه در پشت آن ممکن است در دراز مدت تنش ها را شعله ور کند. ترکیه باید برای جلوگیری از تشدید درگیری، منطق خود را برای مسدود کردن کشتی‌های جنگی روسیه روشن کند و تغییر دهد.
روز دوشنبه، ترکیه به کنوانسیون مونترو در سال 1936، که برای حفظ صلح در دریای سیاه طراحی شده بود، استناد کرد. تنگه بسفر و داردانل آبهای داخلی ترکیه هستند که دریای سیاه و دریای اژه و دریای مدیترانه را به هم متصل می کنند. در قرن‌های 19 و 20، اختلاف‌ها به‌طور مکرر گسترش یافت، زیرا قدرت‌های جهانی – به‌ویژه ترکیه، روسیه، و کشورها و امپراتوری‌های پیشینشان – تلاش کردند تا کشتی‌های جنگی را از عبور از این نقاط چوکات استراتژیک محدود کنند. کنوانسیون 1936 مونترو برای توازن بین حقوق ترکیه بر آبهای داخلی با حقوق و نیازهای جامعه بین المللی برای استفاده از تنگه ها و حفظ صلح در دریای سیاه طراحی شده است. (کنوانسیون مونترو در مورد تنگه ها اعمال می شود و نه کنوانسیون حقوق دریاها (UNCLOS)، زیرا این یک قانون تخصصی مربوط به یک منطقه خاص است که قبل از تصویب UNCLOS لازم الاجرا بوده است).
کنوانسیون مونترو به ترکیه این حق را می دهد که دسترسی کشتی های جنگی کشورهای غیر دریای سیاه را به تنگه ها محدود کند. در زمان صلح، ترکیه ممکن است اندازه کشتی‌هایی را که ممکن است وارد تنگه‌ها شوند، محدود کند، الزامات اطلاع رسانی را برای کشتی‌های جنگی در این تنگه وضع کند و کشتی‌های جنگی کشورهای غیردریای سیاه را از ماندن بیش از 21 روز در دریا محدود کند. در زمان جنگ، ترکیه باید دسترسی به دریای سیاه را برای قدرت های متخاصم محدود کند و به آنها اجازه ورود به دریا را بدهد و تنها به بنادر اصلی خود بازگردند. ترکیه همچنین زمانی که ترکیه خود را در معرض خطر قریب الوقوع جنگ بداند می تواند دسترسی را محدود کند. ترکیه این کنوانسیون را در زمان صلح به شدت اعمال کرده است. این کشور در زمان جنگ تنها یک بار از آن استفاده کرده است، در جنگ جهانی دوم، زمانی که تنگه ها را به روی متخاصم بست.
اطلاعات بیشتر از بهترین شرکت‌های بیمه مسافرتی توسط مشاور دانمارکیByAmy DaniseEditor بهترین برنامه‌های بیمه مسافرتی Covid-19ByAmy DaniseEditor در زمان حمله روسیه به اوکراین در 24 فوریه، 16 کشتی جنگی روسی و یک زیردریایی در طول تمرین‌های نظامی قبل از جنگ وارد تنگه‌ها شده بودند. دریای سیاه محل نبردهای اولیه در جزیره مار و تهاجم روسیه به اودسا بود. ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در ۲۵ فوریه از ترکیه خواست تنگه ها را به روی کشتی های جنگی روسیه ببندد. زلنسکی سپس در توییتر از تصمیم ترکیه برای بستن تنگه‌ها به روی کشتی‌های جنگی روسیه تشکر کرد و طبق گزارش‌ها، طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه را مجبور به تصمیم‌گیری کرد. در عرض یک روز، ترکیه این درگیری را “جنگ” نامید و اساساً خود را مجبور به بستن تنگه ها به روی متخاصم کرد. اما روز دوشنبه، ترکیه اعلام کرد که این تنگه را به روی همه کشتی‌های جنگی و نه فقط کشتی‌های جنگ‌جو می‌بندد. ترکیه تصریح کرد که کشتی های جنگی تنها در صورت بازگشت به بندر خود اجازه ورود خواهند داشت.
این تعطیلی در کوتاه مدت کمک چندانی به توقف جنگ نخواهد کرد. کشتی‌های جنگی روسیه در حال حاضر در دریای سیاه قادر خواهند بود تا دو تا سه ماه بدون بازگشت به بنادر خود، به ویژه با قابلیت تکمیل در کریمه، خود را حفظ کنند. با این حال، اگر جنگ ادامه یابد، کشتی‌های جنگی که از دریای سیاه خارج می‌شوند قادر به بازگشت نخواهند بود. بنا به گزارش ها، چهار ناو جنگی روسیه برنامه های خود را برای ورود به دریای سیاه در نتیجه اعلام ترکیه لغو کردند.
اقدام متعادل کننده ترکیه می تواند به راحتی بی اثر شود. ترکیه می توانست به راحتی فقط کشتی های متخاصم یا روسیه را مسدود کند. به احتمال زیاد تصمیم گرفت که همه کشتی های جنگی را مسدود کند تا از ظاهر شدن طرف مقابل روسیه جلوگیری کند. ترکیه هیچ دلیل منطقی برای احساس اینکه در خطر “قریب الوقوع” جنگی است که به آن اجازه می دهد از ورود همه کشتی های جنگی به تنگه ها جلوگیری کند، ارائه نکرده است. اعلام ضروری یکی از اعضای ناتو مبنی بر اینکه “در معرض خطر قریب الوقوع جنگ قرار دارد” می تواند عواقبی برای دخالت ائتلاف در درگیری داشته باشد – به خصوص اگر روسیه تصمیم بگیرد این نقطه را تحت فشار قرار دهد یا از آن برای تشدید استفاده کند. اگر ترکیه در خطر جنگ قریب‌الوقوع نباشد، یک کشور بی‌طرف می‌تواند ظاهراً از آن به دلیل مسدود کردن حقوق کشتیرانی‌اش در تنگه‌ها شکایت کند. هر کشور بی طرفی از حقوق ناوبری خود در مورد دو تا از استراتژیک ترین تنگه های جهان چشم پوشی نمی کند، به خصوص اگر جنگ ادامه یابد.
علاوه بر این، بستن تنگه ها توسط ترکیه به اندازه اجرای آن خوب است. تاکنون هیچ کشتی روسی یا اوکراینی درخواست ورود به دریای سیاه را در جریان درگیری نداشته است. اگر یک کشتی روسی بخواهد وارد شود، ترکیه اکنون متعهد شده است که آن را مسدود کند. انجام این کار می تواند تنش ها را با روسیه و به نوبه خود بین روسیه و ناتو تشدید کند. در همین حال، اگر کشورهای غیر متخاصم بخواهند کشتی های جنگی را در دریای سیاه مستقر کنند – از جمله کشورهای ناتو – موضع ترکیه این است که آنها را نیز مسدود خواهد کرد. انجام این کار می تواند به تنش بین ناتو و ترکیه دامن بزند. عدم انجام این کار می تواند با نشان دادن موضع گیری ترکیه در برابر روسیه، درگیری را تشدید کند. اجازه عبور کشتی‌های جنگی غیر متخاصم نشان می‌دهد که ترکیه نمی‌تواند یا نمی‌خواهد بر تنگه‌ها نظارت کند – که هم به اعتبار ترکیه و هم احتمالاً آینده کنوانسیونی که ترکیه را به حفظ صلح در دریای سیاه می‌سپارد آسیب می‌زند.
ترکیه عاقلانه است که منطق قانونی خود را برای مسدود کردن دسترسی به تنگه ها روشن کند و فقط کشتی های جنگی را از ورود مسدود کند. متحدان ترکیه در ناتو باید آن را تحت فشار قرار دهند تا از تشدید بیشتر درگیری جلوگیری کنند. ناتو همچنین باید بخواهد از سابقه ای درازمدت که به ترکیه اجازه می دهد کنترل گسترده تری بر تنگه ها نسبت به آنچه کنوانسیون اجازه می دهد، جلوگیری کند. ممکن است سرنوشت خود کنوانسیون در خطر باشد. اردوغان قبلاً در مورد دور زدن کنوانسیون برای اجرای یک پروژه بلندپروازانه کانال سر و صدا کرده است. ناتو باید برای حفظ ابزاری که نزدیک به یک قرن صلح را در دریای سیاه حفظ کرده است – قبل از اینکه به یک قربانی جنگ تبدیل شود- اقدام کند.
من را در توییتر یا لینکدین دنبال کنید. وب سایت من یا برخی از کارهای دیگر من را اینجا بررسی کنید. جیل گلدنزیل، استاد دانشگاه دفاع ملی ایالات متحده – کالج اطلاعات و فضای سایبری و مشاور استراتژیک در زمینه ریسک حقوقی و ژئوپلیتیکی است. من به مقامات ارشد ایالات متحده و نمایندگان پارلمان جهان در مورد تحقیقات برنده جوایز خود در مورد قوانین بین المللی و قانون اساسی، مهاجرت و قانون (قانون به عنوان سلاح جنگ) توضیح داده ام. من جایزه سرژ لازارف 2022 را از دفتر حقوقی عملیات فرماندهی متفقین ناتو به خاطر مشاوره راهبردی خود دریافت کردم. من برای مخاطبان در 12 کشور و در برابر نمایندگان همه کشورهای عضو سازمان ملل به عنوان شرکت کننده در مذاکرات و کنفرانس تصویب پیمان جهانی مهاجرت سازمان ملل متحد و در مجمع بین المللی بررسی مهاجرت سازمان ملل در سال 2022 صحبت کرده ام. من همچنین یک محقق وابسته در برنامه بین المللی رهبری فاکس دانشگاه پنسیلوانیا هستم. من مدرک دکتری دارم. و A.M. در دولت از هاروارد، J.D. از NYU، و A.B. از پرینستون بیشتر بیاموزید نظرات بیان شده در مقالات جیل گلدنزیل متعلق به خودش است و لزوماً منعکس کننده سیاست یا موضع رسمی دانشگاه دفاع ملی، وزارت دفاع یا هر بخشی از دولت ایالات متحده نیست.”>

* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها